Dejlitko-Tarnowska Idalia
Idalia Dejlitko-Tarnowska, ur. 24 III 1938 w Grodnie. Absolwentka Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie (1963), Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Filozoficzno-Humanistycznego (1971). 1964–1967 lekarz psychiatra w Klinice Psychiatrycznej Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, 1968–1972 specjalista psychiatra w Wojewódzkiej Przychodni Zdrowia Psychicznego tamże, 1973–1994 lekarz psychiatra w Wojewódzkim Zespole Zdrowia Psychicznego, 1979–2014 ordynator Oddziału Dziennego w Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym w Szczecinie. 1958–1970 uczestniczka Duszpasterstwa Akademickiego o. Władysława Siwka SJ, zastraszana przez rektora PAM za uczestnictwo w pielgrzymce do Częstochowy (1961). III 1968 uczestniczka demonstracji studenckiej pod pomnikiem A. Mickiewicza w Szczecinie. XII 1970 uczestniczka samorzutnie zorganizowanych dyżurów medycznych w poradni przy ul. Starzyńskiego, na terenie najbardziej dramatycznych zamieszek (opatrywanie rannych). Gospodyni mieszkania i współorganizatorka spotkań grupy antykomunistycznych działaczy: Michała Platera-Zyberka, Zbigniewa Szymańskiego, Ryszarda i Mirosława Litwinionków, Jana i Andrzeja Tarnowskich, comiesięcznych spotkań z o. Władysławem Siwkiem SJ, późn. z o. Hubertem Czumą SJ, z biskupami szczecińskimi (Jerzym Strobą, Kazimierzem Majdańskim, Stanisławem Stefankiem). 1971 sygnatariuszka prośby do Rady Państwa, 1973 do Biskupów Polskich o złagodzenie kary dla skazanych działaczy „Ruchu”. 1973 doprowadziła do likwidacji komórki partyjnej w wojewódzkiej poradni przez wydanie walki nadużywającemu władzy partyjnemu pielęgniarzowi. 1976–1977 sygnatariuszka protestów KOR/KSS „KOR”. Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w Wojewódzkiej Przychodni Zdrowia Psychicznego. Po 13 XII 1981 jako żona internowanego Jana Tarnowskiego zabezpieczyła archiwum domowe z dokumentacją struktur opozycji szczecińskiej. Wielokrotnie przeszukiwana, podsłuchiwana, straszona fałszywymi wiadomościami, np. o chorobie psychicznej męża w trakcie internowania. 1982 współpracowniczka Sekcji Pomocy (późn. Diecezjalnego Punktu Pomocy) u oo. Jezuitów w zakresie dystrybucji leków oraz pomocy ukrywającym się, 1982–1989 działaczka Biskupiego Punktu Poradnictwa Społecznego powołanego przez ks. bp. Stanisława Stefanka przy kościele pw. św. Rodziny, pełniąca regularne dyżury dla potrzebujących z regionu Pomorza Zachodniego (z Sylwią Wójcik, Bartłomiejem Sochańskim przy specjalistycznej pomocy lekarzy różnych specjalności, prawników i psychologów). 1988 działaczka Grupy Pomocowej dla strajkujących u oo. Jezuitów (zabezpieczenie medyczne). 1992–1996 wojewódzki specjalista psychiatrii, 1992–2014 specjalista psychiatra na Oddziale Psychiatrii Sądowej w Areszcie Śledczym w Szczecinie, biegła sądowa. Od 2014 na emeryturze. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1997).