Melnyk Joanna
Joanna Melnyk, ur. 6 III 1931 w Śliwnicy k. Przemyśla, zm. 5 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 2014 w Koszalinie. Absolwentka LO w Szczecinku (1950). 1947 przesiedlona na Pomorze w ramach akcji „Wisła”. 1950–1952 specjalista ds. planowania w Budowlanym Przedsiębiorstwie Powiatowym w Człuchowie; 1952 w Prasa-Książka-Ruch w Koszalinie; 1953–1959 w Przedsiębiorstwie Upowszechniania Prasy i Książki „Ruch” tamże; 1960–1965 specjalista ds. księgowości w Urzędzie Miejskim tamże; 1965–1966 w Koszalińskim Przedsiębiorstwie Budowlanym, 1966–1983 specjalista ds. finansowych w Koszalińskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego tamże. Od IX 1980 w „S”, współorganizatorka struktur w KPBP, do 13 XII 1981 sekretarz KZ, delegatka na I WZD Regionu Pobrzeże. Po 13 XII 1981 sprzeciwiała się konfiskacie zdeponowanych u niej składek wpłaconych przez członków „S” KPB, 23 XI 1983 uzyskała sądowy nakaz ich zwrotu. Działając w podziemiu, organizowała w swym mieszkaniu spotkania opozycjonistów; współorganizowała pokojowe manifestacje w Koszalinie (29 I 1982 pogrzeb Jana Stawisińskiego, 1 V 1982 demonstracja pod katedrą ws. uwolnienia internowanych, 31 VII 1982 demonstracja w drugą rocznicę podpisania porozumień w Gdańsku); 1982–1989 współorganizowała i prowadziła kolportaż podziemnych wydawnictw i ulotek, pisała listy protestacyjne m.in. do gen. Czesława Kiszczaka i gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Od 1983 członek Biskupiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Koszalinie (w Zespole ds. Rodziny). 28 II 1983 za działalność w opozycji zwolniona z KPBP. 1983–1985 specjalistka ds. ekonomicznych w Przedsiębiorstwie Dróg i Mostów w Koszalinie. 3 XI 1984 członek delegacji z Koszalina na pogrzeb ks. Jerzego Popiełuszki. 1985–1986 specjalistka ds. ekonomicznych w Cechu Rzemiosł Różnych tamże; od 1 I 1987 na emeryturze. 22 VII 1987 współzałożycielka Międzyregionalnej Komisji Koordynacyjnej „S” Pomorza Środkowego Koszalin–Słupsk; współzałożycielka/członek redakcji podziemnego biuletynu „OKO”. 1988 współtwórczyni regionalnego tygodnika „Gazeta Obywatelska”. Od 25 II 1989 współpracowniczka TZR „S” Pomorza Środkowego. Po 8 IV 1989 członkini WKO „S” w Koszalinie. 1992–1995 w PC, 5 I 1993–31 V 1993 asystentka posła na Sejm I kadencji Zdzisława Dubielli, 1995–2012 w ROP. 27 XI 1980–15 XII 1981 rozpracowywana przez Wydz. III „A” KW MO w Koszalinie w ramach SOR krypt. Roma.