Huszcza Jan
Jan Huszcza, ur. 26 VII 1943 w Brzezinach k. Krasnegostawu. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie kierunek fizyka (1969).
1967–1968 nauczyciel w Liceum Ogólnokształcącym w Rybczewicach k. Krasnegostawu. 1969–1971 stażysta/asystent w Katedrze Fizyki Doświadczalnej UMCS w Lublinie. 1972–1986 starszy inspektor ekonomiczny w Państwowym Zakładzie Ubezpieczeń Inspektorat w Krasnymstawie. 1975–1989 równolegle właściciel gospodarstwa rolnego przejętego po śmierci ojca. 1986–1989 starszy rewident/starszy specjalista w Okręgowym Wydziale Kontroli w Lublinie/Wydziale Kontroli Oddziału Wojewódzkiego PZU w Lublinie.
Od XI 1980 w „S”; 1980–1981 przew. Komitetu Założycielskiego, nast. przew. Komisji Zakładowej w PZU Inspektorat w Krasnymstawie; zaangażowany w tworzenie struktur „S” w zakładach pracy oraz „S” RI w terenie; przew. Komitetu Koordynacyjnego Ziemi Krasnostawskiej, następnie MKZ Ziemi Krasnostawskiej; od I 1981 współzałożyciel i członek MKZ Regionu Chełmskiego; III 1981 delegat I WZD Regionu Chełmskiego; nast. członek Prezydium Zarządu Regionu Chełmskiego; od VI 1981 współzałożyciel i członek redakcji pisma „Biuletyn Informacyjny Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego «Solidarność» Ziemi Krasnostawskiej”; IX–X 1981 delegat na I KZD, członek Krajowej Komisji Wyborczej; X–XII 1981 delegat II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Chełmskiego.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Chełmie, Włodawie, Kwidzynie i Lublinie; 19–22 IV 1982 na przepustce; 29 IV 1982 zwolniony.
1989–1991 kierownik działu handlowego/zastępca dyrektora w Spółdzielczym Zakładzie Ubezpieczeń Westa w Lublinie. 1991–1993 dyrektor Zakładu Ubezpieczeń na Życie Westa-Life SA w Lublinie. 1993–1996 specjalista ds. handlu w Multirac Sp. z o.o. Natalin k. Lublina. 1996–1997 kierownik akwizycji/zastępca dyrektora w Compensa SA I Oddział w Lublinie. 1997–1999 koordynator w Daewoo Towarzystwo Ubezpieczeniowe SA w Lublinie. 1999–2000 dyrektor w Otwartym Funduszu Emerytalnym Rodzina Oddział w Lublinie. 2001–2004 unit manager w Towarzystwie Ubezpieczeniowym Signal Iduna Polska SA Oddział w Lublinie. 2002–2004 własna działalność gospodarcza w branży ubezpieczeniowej. 2004–2008 bez zatrudnienia. Od 2008 na emeryturze.
Od 2011 członek Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym Oddział Wojewódzki w Lublinie.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).