Wesół Władysław
Władysław Wesół, ur. 17 I 1937 w Wysokiej Głogowskiej k. Rzeszowa. Ukończył Szkołę Kamieniarską w Strzegomiu (1955).
1955–1956 pracownik Zjednoczenia Robót Kamieniarskich w Warszawie, 1956–1957 kierownictwo robót ZRK w Katowicach, 1957–1964 pracownik Bytomskiego Zjednoczenia Elewacyjnego, 1964–1972 Rzeszowskiego Przedsiębiorstwa Budowlano-Montażowego, 1972–1992 strażak, dowódca plutonu Zawodowej Zakładowej Straży Pożarnej w WSK PZL w Rzeszowie. Od 8 IX 1957 członek Krucjaty Trzeźwości stworzonej przez ks. Franciszka Blachnickiego.
Od IX 1980 r. w „S”; członek Międzywydziałowego KS, uczestnik rozmów „S” z dyrekcją WSK PZL Rzeszów, zakończonych 17 IX 1980 porozumieniem; od XII 1980 przew. koła „S” skupiającego Zawodową Zakładową Straż Pożarną, Straż Przemysłową i Dział Wojskowy w WSK; członek KZ WSK PZL Rzeszów. I–II I 1981 współorganizator i członek służby ochrony oraz uczestnik strajku chłopskiego w siedzibie WRZZ w Rzeszowie. III 1981 pod pretekstem niesubordynacji zdegradowany z dowódcy plutonu do dowódcy sekcji. 25 X 1981 wybrany sołtysem Wysokiej Głogowskiej (odwołany 24 V 1982).
Po 13 XII 1981 angażowany w pomoc internowanym działaczom „S”, nast. uczestnik akcji pomocy „wieś – miastu” oraz kolportażu prasy podziemnej w strukturze TKZ „S”; współdziałał ze strukturami konspiracyjnymi „S” RI w regionie rzeszowskim. 1981–1989 uczestnik manifestacji solidarnościowych, duszpasterstwa Ludzi Pracy w Rzeszowie oraz duszpasterstwa rolników w Łańcucie, Soninie i Sokołowie Małopolskim. Przesłuchiwany, zastraszany i szykanowany w pracy. Od XI 1984 współinicjator ustawienia w Wysokiej Głogowskiej cokołu kamiennego upamiętniającego męczeńską śmierć ks. Jerzego Popiełuszki (1986 poświęcony). 1985–1986 współorganizator i uczestnik dwóch pierwszych Marszów Bractwa Trzeźwości z Soniny k. Łańcuta do Warszawy (do grobu ks. Prymasa Wyszyńskiego i ks. Jerzego Popiełuszki). Dwukrotnie przekazywał w darze dla Ojca Świętego Jana Pawła II własnoręcznie wykonane albumy (z konspiracyjnej i jawnej działalności „S” Regionu Rzeszowskiego) w Tarnowie (1987) i w Rzeszowie (1991).
V 1989 współorganizator „S” w Zakładowej Zawodowej Straży Pożarnej WSK PZL w Rzeszowie; 1989–1992 przew. koła „S” w ZZSP i członek KZ WSK PZL Rzeszów. 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Rzeszowskiego. 1989 współuczestnik reaktywowania struktur „S” RI w Województwie Rzeszowskim. Od 1989 członek Rady Wojewódzkiej „S” RI w Rzeszowie. 1989–2012 przew. Zarządu Gminnego „S” RI w Głogowie Małopolskim. Od 1992 na emeryturze. Od 1992 członek Koła Emerytów i Rencistów „S” przy WSK PZL Rzeszów. 1991–1994 delegat gm. na Sejmik Samorządowy Województwa Rzeszowskiego, 1991–1994 i 1998–2002 radny Miasta i Gminy Głogów Małopolski. 2012–2020 przew. zarządu pow. rzeszowskiego „S” RI.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2016); uhonorowany: przez „S” KWK „Wujek” Tarczą Pomnika Zabitych Górników (1995), przez ZR „S” w Rzeszowie statuetką Pomnika Poległych Stoczniowców (2005), Złotą Odznaką Zasłużony dla NSZZ RI „Solidarność” (2013), Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości (2019).
1988–1990 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW Rzeszów w ramach SO krypt. Delta.
Michał Stręk