Encyklopedia Solidarności Sawicki Bartosz Michał - Biogramy -

Bartosz Michał Sawicki, ur. 10 I 1971 w Szczecinie. Ukończył II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Wieczorowe LO dla Pracujących tamże (1992); absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, kierunek politologia (2012).

Po 13 XII 1981–1984 współorganizator (z Marcinem Poździakiem i Arturem Niwińskim ze SP nr 20 oraz osiedla Pomorzany w Szczecinie) nieformalnej grupy zajmującej się kolportowaniem materiałów bezdebitowych, malowaniem antykomunistycznych haseł, usuwaniem komunistycznej symboliki z przestrzeni publicznej, w szczególności flag, propagowaniem antykomunistycznych postaw w środowisku kibiców Pogoni Szczecin. 16 XII 1984 oficjalny członek delegacji „S” Regionu Pomorza Zachodniego, z którą wziął udział w obchodach Grudnia’70 w kościele św. Brygidy w Gdańsku, nast. po mszy uczestnik demonstracji stłumionej przez ZOMO. 1985–1986 członek Grupy Wykonawczej Federacji Młodzieży Walczącej w Szczecinie (uczestnik akcji ulotkowych i malowania na murach oraz manifestacji ulicznych, kolporter m.in. podziemnego pisma „Lustro”), 1985–1989 uczestnik Ruchu Społeczeństwa Alternatywnego. W ramach tzw. Akcji Bezpośredniej prowadził działalność kontrkulturową polegającą na propagowaniu idei antytotalitarnych m.in. poprzez dystrybucję nagrań niezależnej sceny muzycznej, antysystemowych wydawnictw (m.in. pism „Homek”, „Pranie Mózgu”, „De-generacja”, samodzielnie drukowanych ulotek, naszywek, przypinek, koszulek, kaset) w szkołach średnich, a także podczas koncertów w klubach studenckich (Pinokio, Kubuś, Kontrasty) w Szczecinie. 1986–1987 współwydawca (z Tomaszem Andrysiakiem i Krzysztofem Wojtasiakiem) i redaktor niezależnego pisma Porozumienia Prasowego FMW-RSA „Pranie Mózgu”. 1988–1989 współwydawca (z T. Andrysiakiem i Wojciechem Leśniewskim) i redaktor niezależnego pisma szczecińskiego RSA/Międzymiastówki Anarchistycznej „De-generacja”. 1986–1990 uczestnik Ruchu Wolność i Pokój w Szczecinie. 13 IX–20 IX 1987 uczestnik głodówki Ruchu WiP w kościele oo. jezuitów św. Andrzeja Boboli w Bydgoszczy (domagano się wprowadzenia zastępczej służby wojskowej oraz uwolnienia więźniów sumienia), w konsekwencji po interwencji SB we IX 1987 usunięty z Technikum Ogrodniczego w Szczecinie. Kuratorium Oświaty tamże uniemożliwiło mu kontynuowanie nauki w roku szkolnym 1987/1988, w zw. z tym otrzymał wezwanie do Wojskowej Komendy Uzupełnień tamże, na które się nie stawił, nast. od I 1988 w ukryciu przez kilka miesięcy z powodu poszukiwania przez WP za uchylanie się od zasadniczej służby wojskowej. 1986–1989 uczestnik oraz współorganizator licznych protestów politycznych w Szczecinie, Warszawie (13–27 XII 1987 uczestnik głodówki w mieszkaniu Rolanda Kruka ws. uwolnienia więźniów politycznych w tym Sławomira Dutkiewicza), Gdańsku, Częstochowie, Bydgoszczy, Krakowie, Katowicach, Międzyrzeczu, wielokrotnie wtedy zatrzymywany. 1987–1989 karany grzywnami (także z zamianą na areszt) przez kolegia do spraw wykroczeń. W 1987 zamykany za udział w demonstracjach i kolportowanie prasy niezależnej w Milicyjnych Izbach Dziecka w Gdańsku i Częstochowie. Przeprowadzano z nim liczne rozmowy ostrzegawcze. W 1987 Wydział Rodzinny i Nieletnich Sądu Rejonowego w Szczecinie prowadził postępowanie celem pozbawienia jego rodziców praw rodzicielskich, a ich mieszkanie poddawano wielokrotnym rewizjom. 1 V 1988 w geście solidarności ze strajkującymi robotnikami z kolegami z Ruchu WiP i NZS zakłócił oficjalny pochód 1-majowy (przed trybuną z przedstawicielami lokalnych komunistycznych władz rozwinęli transparenty z hasłami popierającymi strajkujących w Polsce robotników i żądającymi legalizacji „S”). 27 VII–2 VIII 1988 współorganizator i uczestnik kontrkulturowego Międzynarodowego Festiwalu Pokoju Hyde Park Dębki-Białogóra. VII–VIII 1988 członek tzw. Grupy Pomocowej w kościele oo. jezuitów pw. św. Andrzeja Boboli w Szczecinie, organizującej logistykę strajków sierpniowych w Szczecinie, odpowiedzialny za kolportaż wydawnictw niezależnych wśród strajkujących i mieszkańców Szczecina, propagandę strajkową oraz pozyskiwanie środków finansowych na rzecz strajkujących. IX 1988–I 1992 uczeń II WLOdP w Szczecinie (przyjęty warunkowo). 1988 współinicjator powstania i jeden z liderów Międzymiastówki Anarchistycznej, która przekształciła się w Federację Anarchistyczną; współtwórca z Sebastianem Łuczakiem i redaktor niezależnego jedynego numeru pisma „THE PRAWDA”.

Po 1990 m.in. poeta, fotograf, dziennikarz, publicysta (m.in. w Polskim Radio Szczecin, „Kurierze Szczecińskim”, „Nowym Kurierze”, „Mać Pariadce”, „Nowym Obywatelu”, „Gazecie Wyborczej”), a także autor projektów artystycznych. 1994–1996 współwłaściciel agencji reklamowej Fox w Szczecinie. 1997–2001 uczeń South Chelsea College i praca dorywcza w Londynie. 2006–2007 współwłaściciel Klubu Sztuki Niepopularnej Alter Ego w Szczecinie, 2008–2012 dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Boogie Brain tamże, 2008–2012 prezes Stowarzyszenia i Fundacji Inicjatyw Społeczno-Kulturalnych Boogie Brain tamże. 2010 inicjator i pomysłodawca projektu tzw. „pomnika powielacza” w Szczecinie (edukacyjnej instalacji artystycznej wykonanej przez Dorotę Tołłoczko-Femerling). Od 2012 prezes Fundacji Szklane Domy tamże.

Autor tomów wierszy Krucha wieczność (2013), Stan alfa Nowa (2015), Luminal (2018).

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2013) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2020).

1984–1990 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW/WOKPP WUSW w Szczecinie ramach SO krypt. Contra; 1986–1989 ramach SOR krypt. Zespół; 1986–1987 w ramach SOR krypt. Plastyk; 1988–1990 przez Wydz. III WUSW/OKPP tamże w ramach SOS krypt. Centrala; w 1988 przez Wydz. III WUSW w Gdańsku w ramach SOR krypt. Alternatywa.

Marta Marcinkiewicz