Słomka Zbigniew
Zbigniew Słomka, ur. 28 XI 1950 w Lublinie, zm. 20
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
2023 w Puławach. Absolwent Akademii Rolniczej w Lublinie, zootechnika (1975), doktorat (1981).
1974–1998 asystent naukowo-techniczny w Instytucie Technologii i Produkcji Zwierzęcej
AR
w Lublinie.
Od X 1980 w „S”.
1984–1989 inicjator i czołowy działacz Grupy Włostowickiej w Puławach (współorganizator inicjatyw i uroczystości patriotycznych organizowanych przez grupę; 1986 współinicjator uruchomienia działalności poligraficznej grupy, drukarz na sitodruku wydawnictw i pamiątek przygotowywanych przez grupę; 1987 współinicjator wykonania sztandaru „«Solidarność» Ziemi Puławskiej”; 1987–1988 współorganizator wyjazdów związkowców „S” z Puław w ramach Pielgrzymek Ludzi Pracy na Jasną Górę oraz do grobu ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie; 1988 współinicjator zbiórki pieniędzy dla strajkujących i uczestnik delegacji, która zawiozła pieniądze do Komitetu Pomocy Strajkującym w Gdańsku; 1988 współinicjator budowy pomnika Poległym i Pomordowanym za Wiarę i Ojczyznę na Kresach Wschodnich na cmentarzu włostowickim w Puławach).
V–VI 1989 zaangażowany w kampanię wyborczą KO w ramach Grupy Włostowickiej w Puławach i okolicznych gminach (m.in. zbiórka podpisów poparcia, organizacja spotkań przedwyborczych, druk cegiełek wyborczych na sitodruku). Od 1989 współinicjator i czołowy działacz Puławskiego Towarzystwa Tradycji Narodowych; od 1990 współinicjator i redaktor naczelny „Kwartalnika Historyczno-Społecznego” wydawanego przez PTTN. 1996 współinicjator wzniesienia na tzw. górce katyńskiej w Puławach granitowego Krzyża Katyńskiego z rzeźbą Matki Boskiej Katyńskiej. 1998–2006 wiceprezydent Puław (z listy AWS i prawicy). Od 2015 redaktor „Annałów Społeczno-Historycznych” wydawanych przez PTTN.
Autor/współautor książek: Władysław Szczypa (1895–1940). Komendant POW Powiatu Puławskiego i Garnizonu Miasta Puławy (1996); Śladami rodu ks. Czartoryskich w powiecie puławskim (2009); Dzieci Zamojszczyzny okresu okupacji niemieckiej w latach 1939–1944 (2015).
Odznaczony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (2000) oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi (2002).
Marcin Dąbrowski