Encyklopedia Solidarności Fedorowicz Andrzej - Biogramy -

Andrzej Fedorowicz, ur. 24 III 1954 w Warszawie, zm. 17 I 2008 w Warszawie.

6 XI 1971 zatrzymany za uszkodzenie pomnika Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie – udaremniono wykonanie przez niego napisu „kat” (30 XII 1971 umorzono sprawę karną).

1982–1985 współpracownik „Tygodnika Wojennego” (kolporter, organizator grupy fotografików przygotowujących diapozytywy na potrzeby pisma, od 1983 odpowiedzialny za stronę techn.), od 1982 drukarz (m.in. „Tygodnika Wojennego”, „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych”), od 1983 projektant i wydawca znaczków Poczty „S”, 1984–1985 szef poligrafii „Tygodnika Wojennego”, 1984–1990 współzałożyciel, szef techn. i wydawca „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych”, zbierał na jego potrzeby informacje z kraju i dostarczał fotografie i grafikę; od 1985 pomysłodawca i zleceniodawca akcji ulicznych (m.in. nadawanie audycji Radia „Solidarność”, akcje ulotkowe i stawianie tzw. gadał) przeprowadzanych przez Zespół „Waldeczków” z Grup Oporu „Solidarni”, 1986–1989 współzałożyciel i szef tzw. Programu II Radia „Solidarność” w Warszawie, redaktor i emiter audycji (ps. Mateusz); konstruktor maszyny offsetowej (1984) i nadajników radiowych, autor winiety „PWA”, współpracownik „Wyboru”, organizator szkoleń dla drukarzy przyjeżdżających z republik Związku Radzieckiego, przekazywał sprzęt drukarski i nadajniki (m.in. na
Litwę). W konspiracji używał ps. Czapla i Mateusz.

Po 1989 szef techniki w tygodniku „Spotkania”, wydawca, redaktor i producent filmowy.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007) i odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (2001).

20 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1987 – 11 I 1990 rozpracowywany przez Wydz. III-2 SUSW w ramach SOR krypt. Audycja.

Grzegorz Majchrzak