Rogowska Zdzisława
Zdzisława Rogowska , ur. 17 X 1955 w Jędrzejowie.
Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Polonistyki (1978).
XII 1978 – V 1980 inspektor w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. VI 1980 – XII 1983 specjalista ds. organizacji i kontroli w Przedsiębiorstwie Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej „Budopol-Warszawa”.
W „S” od 1980.
I 1982 współorganizatorka (z Andrzejem Kuzincowem, Stanisławą Ofrecht, Jerzym Jędrzejewskim, Grzegorzem Badetko,
Janem Cyrnym i Anną Biskupską) grupy zajmującej się kolportażem podziemnych ulotek i dokumentów oraz organizowaniem akcji ulotkowych. Od II/III 1982 przedstawicielka zakładu w MKK, kolporterka podziemnego czasopisma „Wola” oraz innych tytułów, nast. współorganizatorka Mikroregionu Praga-Południe w MKK i członkini kierownictwa MKK (ps. Barbara). Zajmowała się przekazywaniem informacji, redagowaniem notek informacyjnych oraz organizacją kolportażu. XII 1983 – III 1985 specjalista w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, IV 1985 – VI 1987 starszy inspektor ds. organizacyjno-samorządowych w Nauczycielskiej Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej. 1984 uczestniczka spotkania prezydium MKK ze Zbigniewem Bujakiem i Konradem Bielińskim ws. akcji liczenia frekwencji w bojkotowanych przez „S” wyborach do rad narodowych. 1984 koordynatorka w ramach Mikroregionu Praga-Południe tejże akcji. 1982–1984 uczestniczka spotkań z udziałem działaczy „S” nauczycielskiej. 1983–1986, poza strukturami MKK, dostarczała podziemną prasę („Wola”, „Tygodnik Mazowsze”, „KOS”, „Tygodnik Wojenny”) do Instytutu Reumatologii. Przechowywała niektóre materiały redakcyjne podziemnego czasopisma „Niepodległość”; doprowadziła do współpracy podziemnego Wydawnictwa Dom (Teresa Antoniewicz-Wieczorkowska
i Mariusz Wieczorkowski) z MKK. Współpracowała również z Adamem Rysiewiczem z wydawnictwa CDN, w zw. z czym
została zatrzymana przez SB, nast. przerwała aktywność w ramach MKK (po niej Mikroregion Praga-Południe w tej strukturze przejął Jerzy Jędrzejewski).
VII 1987 – II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1991 specjalista ds. organizacyjno-samorządowych, nast. starszy specjalista w Międzyzakładowej Spółdzielni Mieszkaniowej „Starówka” w Warszawie. III 1991 – VI 1994 kierownik Działu Organizacji i Spraw Pracowniczych w Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Osiedle Młodych” w Warszawie. IX 1994 – XII 1994 – pracownica Zakładu Dystrybucji i Kin Fundacji Sztuki Filmowej. I 1995 – X 1998 dyrektor spółdzielni Gutek Film Sp. z. o.o. VI 1999 – XII 2016 główny specjalista, nast. radca ministra w Ministerswie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 2017 na emeryturze.
1986 rozpracowywana przez Wydz. III Dep. V MSW w ramach SOR.