Modelski Wojciech
Wojciech Modelski, ur. 9 I 1960 w Słupsku. Ukończył LO w Bochni (1979). 1979–1985 student Wydz. Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
XI 1977–1980 współpracownik, działacz SKS; 1978 powiesił gazetkę ścienną w LO na 11 XI, w zw. z tym przesłuchiwany, nawiązał kontakt z ROPCiO; organizator, uczestnik grup samokształceniowych, kolporter na terenie Bochni, Tarnowa i Krakowa publikacji edukacyjnych, niezależnych wydawnictw, m.in. „Biuletynu Informacyjnego”, „Bratniaka”, „Sygnału”, „Indeksu”, „Zeszytów Historycznych”, paryskiej „Kultury”, ulotek przeciwko igrzyskach w Moskwie i wyborom do Sejmu 1980; organizator obozów szkoleniowych, a dla przyszłych studentów samokształceniowych w Zwierzyńcu k. Buska-Zdroju, 1979/1980 pomocy Markowi Ciesielczykowi w próbie rozwiązania SZSP i powołania niezależnej organizacji studenckiej. VIII 1980 łącznik, z ramienia SKS, ze strajkującymi w Zakładzie Konstrukcji Stalowych Elbud w Krakowie; zbierał składki na rzecz strajkujących stoczniowców; uczestnik spotkań dot. założenia niezależnej organizacji studenckiej.
IX 1980 w zespole konsultacyjnym MKZ Kraków wspomagającym powstawanie niezależnych zw. zaw. w zakładach pracy; członek grupy inicjatywnej w Krakowie ds. powołania niezależnej organizacji studenckiej, członek Komitetu Założycielskiego NZS UJ, organizator Biura Informacji, zaangażowany w działalność Sekcji Interwencji. 1980 współzałożyciel Niezależnej Oficyny Studentów w Krakowie, 1981 nawiązał w Szwecji kontakt z organizacjami studenckimi w celu pozyskania urządzeń poligraficznych;
1980–1981 założyciel, redaktor pisma „Biuletyn Niezależnego Zrzeszenia Studentów”/„Biuletyn Informacyjny NZS”. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 uczestnik strajku o rejestrację NZS, XI/XII 1981 solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI, kolporter ulotek, plakatów. III 1981 współzałożyciel KOWzP w Krakowie, V 1981 współorganizator marszu. 1981 z ramienia MKZ wspierał tworzenie zw. zaw. funkcjonariuszy MO. 12 XII 1981 uczestnik zjazdu w Warszawie Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.
Od 13 XII 1981 w ukryciu w Krakowie, 27 I 1982 zatrzymany i internowany, osadzony w areszcie KW MO w Krakowie, od 30 I 1982 przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, Kielcach-Piaskach; 16–22 III i 12–22 VI 1982 uczestnik głodówek protestacyjnych w Załężu, zaangażowany w przemycanie na zewnątrz znaczków poczty podziemnej wytwarzanych przez internowanych, odmawiał uczestnictwa w przesłuchaniach; 9 VII 1982 zwolniony. 1982–1985 współpracownik ks. Kazimierza Jancarza w zakresie dokumentowania represji wobec opozycji, pomocy aresztowanym i ich rodzinom; kolporter miniaturowych wydań książek przemycanych z Francji; opiekun w Krakowie i Warszawie zagranicznych delegacji studentów i dziennikarzy. VIII 1984 współinicjator, na spotkaniu ze Stefanem Kisielewskim, pomysłu zbudowania w Peszawarze szpitala dla rannych mudżahedinów. XI 1984 współorganizator, sygnatariusz Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy w Krakowie. III 1985 wśród kilkunastu sygnatariuszy listu w obronie uwięzionego za odmowę służby wojskowej Marka Adamkiewicza, wobec którego wszczęto postępowanie wyjaśniające na UJ. IV 1985 inicjator i sygnatariusz deklaracji Ruchu WiP w Krakowie. Wielokrotnie zatrzymywany, m.in. prewencyjnie przed rocznicami, rewizje w mieszkaniu, ukarany grzywnami przez kolegia ds. wykroczeń, zastrzeżone wyjazdy za granicę. VI 1985–1993 na emigracji w USA; do 1990 przedstawiciel WiP tamże. 1987–1989 koordynator kontaktów pomiędzy politykami i dziennikarzami w USA a działaczami opozycji w Polsce; organizator pomocy finansowej dla podziemnych wydawnictw; założyciel, prezes Project Wounded w Boise, które zorganizowało leczenie kilkudziesięciu rannych mudżahedinów w USA. VIII 1988 organizator i uczestnik delegacji polityków z USA na Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka w parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach.
1989 inicjator, organizator akcji fundowania przez Kongres stypendiów polskim studentom; organizator, ze strony USA, konferencji na UJ dot. neokonserwatyzmu amerykańskiego, obserwator z USA na wybory 4 VI. 1989–1993 założyciel, prezes Acces Group w Boise. 1990 obserwator wyborów parlamentarnych w Nikaragui. 1993–1995 w UD/UW, dyr. biura parlamentarnego UD/UW w Krakowie. 1995-2004 dyr. biura poselskiego Jana Rokity w Krakowie. IV–XI 1995 współinicjator, przew. Inicjatywy 3/4. 1997 współzałożyciel SKL, członek Zarządu Krajowego, wice- przew. władz regionalnych w Małopolsce; 2001–2004 w PO. 2005 organizator, uczestnik wyjazdu polskiej delegacji na kongres opozycji kubańskiej, wydalony z Hawany. 2005–2009 założyciel, prezes Stowarzyszenia Centrum Teorii i Praktyki Wyborczej w Krakowie, do 2008 organizator objazdowej wystawy w Polsce, RFN, Słowacji nt. więźniów reżimów komunistycznych na świecie. 2005–2009 założyciel, prezes Stowarzyszenia Fields of Shame w Krakowie. Od 2014 własna działalność gospodarcza.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Krzyżem Wolności i Solidarności (2021).
28 II 1979 – 16 VII 1979 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Krakowie w ramach SOS krypt. Fotograf; 2–7 V 1979 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Tarnowie w ramach SOS krypt. Maturzyści; 28 VII 1980 zarejestrowany przez Wydz. III KW MO w Krakowie jako figurant SOS (bez krypt.), 23 IX 1983 przerejestrowany i do 11 XII 1985 rozpracowywany przez Wydz. III–1 WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Intruzi; 15 I 1985 – 19 XII 1987 przez Wydz. III WUSW tamże w ramach SOR krypt. Fantasta.