Piecuch Aleksander Bogusław
Aleksander Bogusław Piecuch, ur. 12 VI 1961 w Gorlicach. Ukończył LO tamże (1980). Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Maszyn Górniczych i Hutniczych, specjalność maszyny górnicze i wiertnicze (1988).
1980–1988 współpracownik NZS AGH.
I 1981 – VIII 1988 w Dominikańskim Duszpasterstwie Akademickim Beczka.
IX–XII 1981 przew. Samorządu Studenckiego na Wydz. MGiH AGH w Krakowie.
13–15/16 XII 1981 uczestnik (z liczną grupą studentów AGH i innych uczelni) strajku okupacyjnego w Hucie im. Lenina; w trakcie pacyfikacji intonował hymn i in. pieśni patriotyczno-religijne; zatrzymany, 18 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Nowym Wiśniczu, 9 I 1982 zwolniony.
10 V 1982 zatrzymany, przesłuchiwany i pobity w areszcie KW MO przy ul. Mogilskiej w Krakowie, 12 V 1982 ponownie internowany, a nast. przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa (13 VI 1982 podjął głodówkę w ramach protestu przeciwko powtórnemu internowaniu i uniemożliwieniu kontynuowania studiów), 7 VII 1982 zwolniony.
1 X 1982 udział w pogrzebie Adama Grudzińskiego, działacza „S”, współpracownika KOR, RMP, KPN; 1982–1984 za pośrednictwem Stanisława Dudka utrzymywał kontakt ze strukturami „S” w Gorlicach (przekazywanie ulotek i druków). 1983 drukarz podziemnych pism „Hutnik”, „Peryskop”; ponadto redaktor „Peryskopu”.
11 1983 wznowił studia na AGH.
6 IV 1983 zatrzymany (z Józefem Paluchem i Janem Zygmuntem) podczas likwidacji podziemnej drukarni „Hutnika”, którą zainstalował z J. Zygmuntem w mieszkaniu Stanisławy Gaczorek przy ul. Dolnych Młynów w Krakowie, 8 IV 1983 aresztowany na podst. podejrzeń o działalność w ramach podziemnej „S”, osadzony w AŚ w Krakowie, nast. przesłuchiwany, 10 IV 1983 złożył zażalenie na decyzję Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie o tymczasowym aresztowaniu (4 VII 1983 prokuratura przedłużyła okres aresztowania do 6 VIII 1983), 25 VII 1983 zwolniony na mocy amnestii.
27 IX 1983 Sąd Rejonowy w Krakowie umorzył postępowanie przeciwko J. Paluchowi, A. Piecuchowi i J. Zygmuntowi; 11 V 1994 Sąd Najwyższy w Warszawie uchylił postanowienie SR w Krakowie i umorzył postępowanie wobec ww., uznając, że ich działania nie nosiły znamion przestępstwa.
1988 na emigracji we Francji; 1988–1994 członek Wspólnoty Błogosławieństw tamże (aktywność społeczno-religijna); 1995 własna działalność gospodarcza.
12 IV 1985 – 23 III 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-1 WUSW w Krakowie w ramach SOS krypt. Cyklos.