Zadencki Jarosław
Jarosław Zadencki, ur. 23 VI 1958 w Ostrowcu Świętokrzyskim. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Filozoficzno-Historyczny.
Od 1984 na emigracji w Szwecji.
1979–1980 rzecznik SKS. Podjął próbę powołania SKS wśród studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu (styczeń 1980) współpracownik KOR i KSS „KOR”, 1980 członek Akademickiego Ruchu Odnowy i Grupy Inicjatywnej Wolnego Zrzeszenia Studentów.
X 1980 – X 1981 współtwórca NZS UJ. 22 IX 1980 przed Collegium Broscianum w Krakowie w imieniu inicjatorów odczytał deklarację założycielską.
IV 1981 uczestnik Ogólnopolskiego Zjazdu NZS w Krakowie, na którym przedstawił swoją koncepcję kształtu organizacji, zgodnie z którą miała ona mieć charakter polityczny, odnosić się do tradycji niepodległościowej i patriotycznej oraz działań na rzecz odbudowy tożsamości narodowej osłabionej wieloletnimi rządami komunistycznymi. 1981 współzałożyciel Klubu Myśli Patriotycznej Jagiellonia tamże. Organizator studenckich obchodów 150. rocznicy powstania listopadowego oraz 13. rocznicy Marca 1968. Czynny w krakowskim Komitecie Więzionych za Przekonania.
15
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1980 zatrzymany prewencyjnie przez Wydz. III KW MO Kraków za próbę wyjazdu do Tarnowa i kolportażu wydawnictw bezdebitowych.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Nowym Wiśniczu i Załężu k. Rzeszowa, 2 VII 1982 zwolniony.
Filozof, myśliciel polityczny. Zajmuje się problematyką z zakresu filozofii politycznej i bioetyki. Publikował m.in. w „Stańczyku”, „Scandinavian Journal of Laboratory Animal Science”, „Reports of Philosophy”, „Multiethnica”, „Arce”, „Arcanach”, „Znaku”, „Kulturze”, „Res Publice”, „Przeglądzie Politycznym”, „Nowych Książkach”, „Czasie Krakowskim”.
Autor książek „Wobec despotyzmu wolności” (1995), „Lewiatan i jego wrogowie” (1998), „Ragnarok. W obliczu anarcho-tyranii i chaosu ludów” (2019).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016) oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2019).
8 XI 1979 – 14 XII 1984 rozpracowywany przez Wydz. III-1 KWMO/WUSW w Krakowie w ramach SOR; 24 I 1985 – 29 X 1987 rozpracowywany przez Wydz. IV KWMO/WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Polityk; 5 XI 1987 – 29 XI 1989 rozpracowywany przez DUSW Kraków-Śródmieście p. IV w ramach SOR krypt. Polityk.
Monika Litwińska