Białek Bogdan
Bogdan Białek, ur. 11 I 1955 w Białymstoku. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Filozoficzno–Historyczny (1979).
1979–1983 asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach.
1977 uczestnik marszu protestacyjnego po śmierci Stanisława Pyjasa; 1978–1979 kolporter niewielkiej liczby wydawnictw opozycyjnych w środowisku akademickim Krakowa (np. „Biuletyn Informacyjny”, „Indeks”, „Sygnał”). Od X 1980 w „S”; współorganizator zebrania założycielskiego w WSP Kielce, członek Zarządu KZ „S” tamże; założyciel oraz redaktor (z Elżbietą Andermann i in.) pisma „Notes” KZ „S” tamże; przew. Komisji Informacji i Wydawnictw WSP; organizator gotowości strajkowej w WSP podczas kryzysu bydgoskiego; delegat na I WZD Regionu Świętokrzyskiego, członek komisji mandatowej zjazdu. 13 XII 1981–1983 działacz podziemnych struktur „S” w WSP Kielce (m.in. zbierał składki związkowe, które przekazywał b. członkom Zarządu Regionu Świętokrzyskiego „S”); 13 XII 1981–1989 kolporter wydawnictw opozycyjnych (m.in. „Tygodnik Mazowsze”, „KOS”, „Robotnik”, Biuletyn Regionu Świętokrzyskiego „Tematy”, „Tygodnik Wojenny”); współorganizator podziemnych spotkań czołowych działaczy „S” w Kielcach; współorganizator pomocy dla internowanych i ich rodzin, współpracownik Biskupiego Komitetu Pomocy Potrzebującym w Kielcach, zaangażowany w odbiór darów z Londynu dostarczanych przez Medical Aid for Poland w ramach pomocy m.in. dla szpitala dziecięcego w Kielcach (współpraca z członkinią Izby Lordów Caroline Cox); działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Kielcach (przygotowywanie liturgii mszy za Ojczyznę); 1983–1986 st. asystent w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie; 1985–1989 trener i psychoterapeuta w Instytucie Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego w Warszawie; 1982–1989 członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. 1988 zaangażowany w pomoc przy organizowaniu NSZZ Milicji Obywatelskiej woj. kieleckiego.
1989 rzecznik Świętokrzyskiego KO „S”, zaangażowany w organizację kampanii wyborczej 4 VI 1989, organizator wieców i spotkań przedwyborczych; 1990 założyciel i szef Biura i Komitetu Wyborczego Tadeusza Mazowieckiego w Kielcach.
1989–1995 redaktor nacz. kieleckiego wydania „Gazety Wyborczej”, dyr. oddziału „GW” w Kielcach”; 1995–2001 prezes Zarządu Studio Full Scen Sp. z o.o.; 1995–2020 redaktor nacz. magazynu psychologicznego „Charaktery”, 2001–2020 prezes Zarządu; 1999–2000 redaktor nacz. „Słowa Ludu”. Od 2020 emeryt; własna działalność gospodarcza BB Media.
1995–1997 prezes Stowarzyszenia Obywatelskiego „Pamięć – Dialog – Pojednanie”; od 2005 założyciel, prezes Zarządu Stowarzyszenia im. Jana Karskiego; 2011–2014 członek, nast. wiceprzew. Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, 2014–2017 jej współprzewodniczący; od 2018 członek Towarzystwa Dziennikarskiego; od 2021 Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny.
1994 jeden z kilku inicjatorów powołania i aktywny działacz Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Pamięci Narodowej lat 1939–1956 w Kielcach, (1995 w murach d. więzienia kieleckiego utworzyło miejsce pamięci ofiar totalitaryzmów nazistowskiego i komunistycznego); inicjator i fundator tablic upamiętniających zagładę kieleckich Żydów; współorganizator Ogólnopolskich Dni Judaizmu oraz obchodów rocznic pogromu kieleckiego. Autor książek: „Kilka rzeczy o Doktorze, które trzeba o nim wiedzieć” (2011), „Cienie i ślady” (2013), „Prowincje” (2013), „Pamięć–Dialog–Pojednanie: duchowe wymiary przebaczenia: 70. rocznica pogromu kieleckiego” (2017), „Płaczę z tymi, którzy nie płaczą” (2017), „Kilka ważnych pytań bez odpowiedzi” (2020).
Odznaczony m.in.: Brązowym Krzyżem Zasługi (2001).
1980–1983 kontrolowany przez Wydz. III A/V KWMO w Kielcach w ramach SOR krypt. Alfa nr Ki–7541; 1982–1983 przez Wydz. IV KWMO w Kielcach w ramach SOR krypt. Dar nr Ki–21612.