Witek Przemysław Jerzy
Przemysław Jerzy Witek, ur. 23 IX 1947 w Kielcach, zm. 27 VIII 2020 tamże. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie, kierunek historia (1972).
W ZHP, w okresie studiów ZSP i ZMS. 1972–1974 nauczyciel historii w LO im. J. Śniadeckiego w Kielcach; 1974–1984 w Technikum Geologicznym tamże; 1978/1979 na urlopie w Londynie w zw. ze zbieraniem materiałów do doktoratu nt. PPS Frakcji Rewolucyjnej.
13 XII 1981 – 28 IX 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodkach Odosobnienia w Kielcach, Załężu i Łupkowie. Po wyjściu na wolność nie pozwolono mu wrócić do pracy w szkole. XII 1982 uczniowie technikum skierowali do Dyrekcji Szkoły oraz Kuratorium Oświaty w Kielcach petycję z żądaniem powrotu Witka na stanowisko nauczyciela, podpisy złożyło 134 uczniów. Pismo nie przyniosło pożądanych rezultatów. 1982 – I 1984 na zwolnieniach lekarskich, a nast. na rocznym urlopie zdrowotnym. 1 X 1984 ukarany przez Kolegium Rejonowe ds. Wykroczeń przy Naczelniku Miasta i Gminy w Jędrzejowie karą 15 tys. zł. grzywny za zorganizowanie w VIII 1984 bez zezwolenia władz adm. marszu szlakiem Pierwszej Kompanii Kadrowej (udział 70–105 osób). W czasie rozprawy zapowiedział zorganizowanie marszu w roku następnym, po czym zaprosił funkcjonariuszy SB i MO oraz członków kolegium do udziału w nim. 1984–1985 na rencie inwalidzkiej; w kolejnych latach dorywcze prace fizyczne, prowadził działalność publicystyczną i polityczną w Krakowie; 1995–1996 redaktor nacz. pisma „Komendant” wydawanego przez Krakowski Oddział Piłsudczyków, 2001–2014 redaktor czasopisma „Oleandry. Biuletyn Związku Piłsudczyków Oddział Świętokrzyski”; do 2007 prowadził działalność patriotyczną w Polskim Ośrodku Społeczno–Kulturalnym w Londynie; inicjator i współtwórca pierwszej w Polsce tablicy Barw Narodowych i wielu innych tablic pamiątkowych, aktywny uczestnik akcji przywrócenia Krzyża Powstańców Styczniowych na Bruszni w Kielcach; autor i współautor wielu art. prasowych, m.in. w „Dzienniku Polskim” w Londynie; współautor książki: Kalendarium Kielc i Kadrówki: jeszcze raz o Pierwszej Kompanii Kadrowej (2004).
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2020), Krzyżem Wolności i Solidarności (2022).
1981–1985 rozpracowywany przez Wydz. III KWMO/WUSW w Kielcach w ramach SOR nr Ki 020006; 1982–1984 kontrolowany przez Wydz. III KWMO/WUSW tamże w ramach SOS nr Ki 21751.