Biblioteka społeczna Antoniego Stawikowskiego
Biblioteka społeczna Antoniego Stawikowskiego; początek Bibliotece dały książki przywożone do Polski od 1976 przez Antoniego Stawikowskiego. Docent na wydziale astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, wykorzystując wyjazdy służbowe przywoził książki Instytutu Literackiego w Paryżu, londyńskiego Aneksu i innych wydawnictw emigracyjnych, które wypożyczał znajomym. W 1978 nawiązał z nim kontakt Wiesław Cichoń (student Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu), proponując poszerzenie księgozbioru o krajowe wydawnictwa niezależne. Dało to początek Bibliotece Społecznej, którą odtąd zasilały dary prywatne, publikacje wydawnictwa NOWa, książki wymieniane z prywatną biblioteką, prowadzoną w Warszawie przez Teresę Bogucką oraz wydawnictwa emigracyjne. Te ostatnie sprowadzano z Zachodu dzięki współpracy wuja A. Stawikowskiego, Arno Gerkewitza, obywatela RFN. Biblioteka zaczęła funkcjonować od jesieni 1978, poszerzono też jej ofertę o niezależną prasę, m.in. o: „Komunikat KOR”, „Biuletyn Informacyjny”, „Opinię”. Ze względów bezpieczeństwa zbiór przewożono z mieszkania do mieszkania, a książki dostarczali czytelnikom co 2 tygodnie specjalni łącznicy. Stale z biblioteki korzystało ok. 100 os. W III 1979 wydano ulotkę, zapraszającą do współpracy, a w X 1979 - katalog zbiorów. Biblioteka stanowiła zaplecze naukowe dla toruńskiego TKN i SKS, w jej prowadzeniu pomagały A. Stawikowskiemu Grażyna Chmiel i Katarzyna Kałamajska-Liszcz. W 1981 liczący ponad 2 tys. tomów księgozbiór podarowano ZR „S”. Po 13 XII 1981 zbiór ewakuowano, funkcjonował w podziemiu przez całe lata 80. W 1995 zasilił zbiory Biblioteki Głównej UMK w Toruniu.