KOS
„KOS”, pismo sygnowane przez Komitet Oporu Społecznego „S” w Szczecinie. Obok winiety pieczątka z wizerunkiem orła w koronie (w kolorze czerwonym) oraz nr i napis: „1. rok wojny z narodem”, nast. „2. rok wojny z narodem” od I lub II 1982. Wydawane przez Teresę Hulboj (studentkę Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie) oraz grupę robotników ze Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. Pismo o obj. 2 s., pocz. format A3, nast. A4 i A5, druk na ramce, nast. na powielaczu, nakł. do 2 tys. egz. (różny w różnych okresach); wychodziło prawdopodobnie nieregularnie, ale z dużą częstotliwością, czasem 2 razy w tyg. Wydano nr. spec., np. z okazji rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 V, VIII 1980 i po pobiciu internowanych w Wierzchowie 13 II 1982. W redakcji: T. Hulboj, Adam Jeżewski, Antoni Radziewicz, Marcin i Tomasz Wyrzykowscy (techn. strona pisma, druk); współpracownicy: Marek Adamkiewicz, Hanna Augustyniak, Paweł Bartnik, Jacek Bursa, Danuta i Stanisław Dąbrowscy, Paweł Fiałkowski (z Warszawy, ukrywał się w Szczecinie), Zofia Halicz, Kazimierz Jordan, Bogdan Kogut, Paweł Kołodziejski, Zbigniew Kowalewski, Lidia Lalak, Władysław Lisewski, Piotr Mync, Hanna Pawłowska, Wanda Próchnicka. Początkowo przedruki bieżących informacji, pojawiających się w ulotkach docierających do Szczecina z różnych miast Polski, z czasem art. własne, także teksty internowanych w Wierzchowie, poezja (np. M. Wyrzykowskiego). Tuż po 13 XII 1981 T. Hulboj i P. Zalewski wynieśli materiały do druku, papier, farbę, matryce z pomieszczenia zajmowanego przez NZS (przy al. Jedności Narodowej). Pismo bezpłatne, utrzymywało się ze składek czytelników, za które dziękowano w każdym numerze. Kolportaż niemal we wszystkich szczecińskich zakładach pracy; w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego zorganizowali go: M. Wyrzykowski i B. Kogut. Planowano wydawanie pisma w mniejszym formacie, techniką sitodruku, jednak ze wzgl. na aresztowanie T. Hulboj, A. Jeżewskiego i T. Wyrzykowskiego (21 VIII 1982, w mieszkaniu poszukiwanego przez milicję, w in. sprawie, Antoniego Radziewicza, gdzie znajdowała się drukarnia) nie udało się do tego doprowadzić. Po aresztowaniu pismo redagował zespół zw. z Grzegorzem Kołtuniakiem. Zmiana techniki druku na sitodruk. Wkrótce internowania i aresztowania (I 1983 G. Kołtuniaka, III 1983 D. i S. Dąbrowskich) rozbiły także tę grupę. Dzięki pomocy m.in. Tadeusza Dziechciowskiego, K. Jordana, Z. Kowalewskiego, Jerzego Krzyżowskiego, W. Lisewskiego pismo nadal wychodziło. Kolejne aresztowania, jak również wyjazdy działaczy opozycyjnych z kraju doprowadziły do rozpadu grupy. Pod koniec 1983 grupa zw. z Z. Kowalewskim zmieniła szatę graficzną i format pisma na A5, zwiększono też liczbę stron. Nie udało się ustalić, do kiedy pismo się ukazywało.