Międzyzakładowa Rada „Solidarności” w Poznaniu
Międzyzakładowa Rada „Solidarności” w Poznaniu, struktura „S” założona przez Lecha Dymarskiego; komunikat informujący o jej powstaniu opublikowany został 17 I 1984, zawiadamiano w nim, że MR „S” powstała w wyniku porozumień międzyzakładowych i „sygnalizowanej przez członków i działaczy «S» potrzeby”. MR „S” określała siebie mianem struktury poziomej, nie będącej ciałem konkurencyjnym wobec TZR i innych struktur oporu. Celem MR „S” było uzupełnianie działalności rożnych grup „w takim zakresie, w jakim postuluje się to w zakładach”, formułowanie stanowisk wobec wydarzeń, postępowania władz ws. ogólnokrajowych.
Działalność MR „S” przejawiała się głównie przez wydawanie pisma „Komunikat MR «S»”, wspieranie działalności wydawniczej w niektórych zakładach pracy; nawiązano współpracę z innymi poznańskimi partiami i organizacjami, m.in. Solidarnością Walczącą, redakcją „Obserwatora Wielkopolskiego”, także z Komisją Interwencji i Praworządności oraz Grupą Roboczą KK. W IX 1986 MR „S” na łamach 12. nr. „Komunikatu MR «S»” sformułowała ''Uwagi programowe'', które miały być „informacją, a nie programem politycznym obliczonym na pozyskanie zwolenników”; zawarto w nich cele i metody działania struktury, dokonano oceny aktualnej sytuacji „S”.
W czasie działalności MR „S” wielokrotnie dochodziło do sporów z TZR Wielkopolska; w VII 1989 działacze MR „S” – L. Dymarski, Jerzy Gaj, Jacek Hałasik, Wiesław Hudowicz, Piotr Kołodziejczyk, Franciszek Kuźma, Andrzej Pawłowski, Tomasz Stawicki, Julian Zydorek – wydali oświadczenie, w którym zaproponowali natychmiastowe połączenie (w ramach TZR) obu struktur, zaapelowali o skupienie wysiłków na rzecz rozbudowy regionalnej organizacji „S”; 27 VIII 1989 odbyło się spotkanie przedstawicieli TZR – Wiesława Chossy, Macieja Musiała, Bogdana Narożnego, Janusza Pałubickiego, Krystyny Stachowiak – z wymienionymi członkami MR „S”; jego tematem była głównie aktualna sytuacja Związku; członkowie MR „S” przedstawili propozycję wzmocnienia składu personalnego TZR o kilka osób z MR „S”, jednak TZR propozycji nie uwzględnił; przyjęto natomiast deklarację MR „S” o pomocy w realizowaniu postulowanych wówczas przedsięwzięć. MR „S” zakończyła działalność w 1989.