Okupacja budynku Ratusza w Nowym Sączu
"Okupacja budynku Ratusza w Nowym Sączu". 9 I 1981 grupa przedstawicieli zakładów pracy i członków MKZ „S” Małopolska z Nowego Sącza rozpoczęła strajk okupacyjny w nowosądeckim Ratuszu. Bezpośrednią jego przyczyną było kunktatorstwo władz Nowego Sącza i uchylanie się od wypełnienia przyjętych zobowiązań. W skład KS weszli: Jerzy Wyskiel (przewodniczący), Jerzy Gwiżdż, Jan Budnik, Stanisław Cichoński, Henryk Pawłowski, Teresa Marciszewska, Czesław Dąbrowski, Gabriel Derkowski, Janina Gościej z Zakopanego i Józef Jarecki (rzecznik prasowy). W strajku wzięło udział kilkudziesięciu członków „S” (stale w Ratuszu przebywało 50 osób, od czasu do czasu ich liczba wzrastała do 60-70), w tym przedstawiciele z Nowego Targu, Zakopanego, Gorlic i Limanowej.
Prezydentowi przedłożono 10 postulatów, żądano m.in.: rejestracji „S” RI, ukarania osób utrudniających działalność „S” na terenie woj. nowosądeckiego oraz przedstawienia spisu osób, które w l. 1975-1980 z list wojewody, prezydenta miasta i prezesa spółdzielni mieszkaniowej otrzymały mieszkania, talony na samochody, telewizory kolorowe itp., ponadto domagano się zapewnienia bezpieczeństwa strajkującym i ich rodzinom, udostępnienia łączności telefonicznej i teleksowej, opublikowania w środkach masowego przekazu informacji o strajku i zgłoszonych postulatach.
W niedzielę 11 I 1981 ok. godz. 21 oddział MO pod dowództwem kpt. Zenona Wereszki zmusił strajkujących do opuszczenia Ratusza. W odpowiedzi na tę akcję 15 I 1981 MKZ Małopolska proklamował na 16 I 1981 godzinny strajk ostrzegawczy, który obowiązywał w całym Regionie. W reakcji minister ds. związków zawodowych Stanisław Ciosek zaprosił na rozmowy do Warszawy przedstawicieli nowosądeckiej „S”. W rezultacie rozmów w stolicy 19 i 20 I 1981 podpisano porozumienie, które zobowiązywało wojewodę nowosądeckiego do ustalenia sposobu i czasu realizacji postulatów „S” w Nowym Sączu oraz udzielenia pomocy Związkowi w zorganizowaniu łączności teleksowej oraz małej poligrafii. Ostatecznie do omówienia i przynajmniej wstępnego rozwiązania wszystkich podnoszonych przez nowosądecką „S” spraw, zapisanych w formie 42 postulatów, koniecznych było aż 6 rund rozmów, które zakończyły się 11 VI 1981.