Polska Partia Pracy
Polska Partia Pracy; koncepcję powołania PPP przedstawił w 1981 Jerzy Milewski, przekonany, że następstwem porozumień sierpniowych powinna być zmiana ustawodawstwa, której mógł dokonać jedynie parlament. PPP miała być polityczną reprezentacją „S”, ugrupowaniem o strukturze federacyjnej, reprezentującym centrowe poglądy społeczno-polityczne, i wystawiać kandydatów do parlamentu. Projektowany program społeczny partii bliski był duchowi porozumień sierpniowych, opierał się na trzech zasadach: wolności, równości i sprawiedliwości, przewidywał tolerancję światopoglądową i równość obywateli wobec prawa. Rewolucyjny charakter miała idea oparcia gospodarki na zasadach rynkowych oraz wielopartyjnego demokratycznego systemu politycznego. Wysuwano także postulat przywrócenia orła z koroną jako godła państwowego. Przewidywano obowiązek „współpracy ogniw partii z ogniwami Związku”, postulowano tworzenie struktur PPP w zakładach pracy (gdzie także miał powstawać program partii). Jerzy Milewski przewidywał możliwość wzięcia udziału PPP w wyborach do Rad Narodowych zaplanowanych pierwotnie na rok 1982. Choć na spotkaniu Sieci wiodących zakładów pracy w Świętochłowicach 8-11 XII 1981 przyjęto Elementy programu Polskiej Partii Pracy oraz wyznaczono termin spotkania założycielskiego na 16 I 1982, to jednak PPP nigdy nie powstała. Stan wojenny rozbił zarówno struktury „S”, jak i związane z nią inicjatywy polityczne.