Radio „Solidarność” Siedlce
Radio „Solidarność” Siedlce – nadawało w latach 1984-1989. Pomysłodawcą zorganizowania niezależnego radia był Cezary Kaźmierczak. Pomysł wprowadził w życie Tomasz Olko. Przez pewien czas Radio było organem Siedleckiego Komitetu Oporu Społecznego. W momencie wejścia przedstawiciela SKOS do Oddziałowej Komisji Wykonawczej w Siedlcach, Radio się uniezależniło.
W skład zespołu wchodzili: Tomasz Olko – szef Radia, autor i redaktor audycji, zajmował się nagrywaniem oraz kontaktami z innymi podziemnymi strukturami, Adam Patoleta – nadawał audycje i wyszukiwał mieszkania do nadawania, Jerzy Gajowniczek – był konstruktorem i wykonawcą nadajników, zajmował się obsługą techniczną oraz nadawaniem, Maria i Stanisław Wołowiczowie – montowali i nadawali audycje, prowadzili archiwum, wyszukiwali lokale do nadawania.
Pierwsza audycja została nadana 14 VI 1984 na falach UKF, a 16 VI na fonii I Programu TVP. Następnie, do końca 1987, nadawano wyłącznie na fonii I Programu TVP, zaś od II 1988 na falach UKF zbliżonych do III Programu Polskiego Radia. Radio przygotowało do emisji 46 audycji, każda audycja była emitowana średnio 2-3 razy, a czas jej trwania wynosił od 3 do 11 minut (zachowały się nagrania 41 audycji). Audycje były nadawane nieregularnie. Ich częstotliwość zależała od aktualnej potrzeby. Podczas nadawania na fonii TVP nie zapowiadano audycji, w momencie przejścia na fale UKF, zapowiadano datę i godzinę na ulotkach i w prasie podziemnej.
W II 1985 siedleckie radio nawiązało współpracę z warszawskim Radiem „S”. Od tego czasu nadawało własne audycje oraz audycje warszawskie. Wszystkie siedleckie audycje były nagrywane w Warszawie (w mieszkaniach Iwony Marchelskiej, Magdy Drewniak, Barbary Mróz) i montowane w Siedlcach. Audycje warszawskie często były w Siedlcach przerabiane i skracane ze względu na bezpieczeństwo emiterów. Siedleckie audycje poprzedzano fragmentem Murów Jacka Kaczmarskiego. Po nawiązaniu współpracy z radiem warszawskim, audycje zawierały sygnał „siekiera, motyka” grany na fujarce, oraz fragment Murów, a także cytat z wypowiedzi Lecha Wałęsy. Nadawano wiadomości z kraju, przede wszystkim na temat poczynań władz, łamania praw człowieka, oraz komunikaty podziemnej „S” – struktur krajowych i regionalnych, relacjonowano wydarzenia z Siedlec i okolic (m.in. informowano o aresztowaniach i rewizjach). Wydarzeniem była audycja z przemówieniem Zbigniewa Bujaka nadana przed 1 i 1 V 1985. Była to jego pierwsza wypowiedź dla Radia „S”.
Audycje nadawano przeważnie na programach o wysokiej oglądalności, jak wiadomości sportowe, atrakcyjne filmy (np. „Shogun” 24 II 1985). Tradycją Radia było nadawanie specjalnych audycji na święta i Nowy Rok z życzeniami dla członków i sympatyków „S”. Audycje noworoczne nadawano w czasie przemówień wygłaszanych przez przedstawicieli najwyższych władz.
Zespół siedleckiego radia miał nadajnik własnej konstrukcji. Był on wielkości dwóch dużych tabliczek czekolady, łatwy do przenoszenia. Metoda nadawania była prosta: nadajnik sprzężony z magnetofonem podpinano do końcówki anteny TV (trzy dipolowej) i włączano magnetofon. Antena telewizyjna była nośnikiem sygnału nadajnika.
Po zakończeniu nadawania na fonii TVP siedleckie radio przekazało nadajnik Karcie 77 (opozycyjnej inicjatywie) w Czechosłowacji.
Fragmenty audycji Radia „S” Siedlce retransmitowane były przez RWE. Całe audycje transmitowano w Australii, Nowej Zelandii i w Szwecji.
Radio, przez cały okras działalności, nie zostało wykryte przez organy ścigania.
Z Radiem współpracowało wiele osób, m.in.: *autorzy i redaktorzy audycji: Cezary Kaźmierczak i Tadeusz Kłopotowski; *lektorzy: Magda Drewniak, Jadwiga Bruszewska, Iwona Marchlewska, Barbara Mróz, Ewa Sierpińska, Ryszard Burek, Joanna Burek, Jolanta Adamiak, Jacek Kuśmierz, Leszek Baczyński; *osoby udostępniające swoje mieszkania: Stanisław Sobiech, Krzysztof Kozak, Irena Chilik, Jan Charczuk, Teresa Orzechowska, Marek Olszewski.
Region Mazowsze, Siedlce