Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej
"Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej", imprezy o charakterze religijno-kulturalnym organizowane przez duchowieństwo katolickie i laikat od połowy lat 70. Oficjalny I TKCh odbył się 20-27 IV 1975 w kościele akademickim św. Anny w Warszawie. W koncepcji TKCh zarysowały się dwa nurty. Pierwszy, reprezentowany przez ks. Tadeusza Uszyńskiego, proponował wizję kultury opartej o ruch parafialny, amatorski i studencki. Drugi, ks. Wiesława Niewęgłowskiego, zakładał działania kulturalne w obrębie Kościoła, w które należało włączać zawodowych twórców zainteresowanych taką formą współpracy. Oba nurty funkcjonowały w pierwszym dziesięcioleciu TKCh. Od IV 1975 w kościołach warszawskich, głównie dzięki wsparciu bp. Władysława Miziołka, następnie całego kraju, organizowano coroczne TKCh, które – mimo bojkotu przez państwowe środki przekazu – zyskiwały na popularności. Pod koniec lat 70. TKCh rozpowszechniły się zarówno w dużych miastach, jak i mniejszych ośrodkach, m.in. dzięki istotnemu wsparciu ordynariuszy diecezji. W trakcie TKCh odbywały się: odczyty, projekcje filmów, wystawy nie tylko sztuki sakralnej, imprezy muzyczne, teatralne, koncerty piosenki religijnej i pieśni zaangażowanej. Zapraszano różnych twórców: pisarzy, muzyków, rzeźbiarzy, malarzy, fotografików, hafciarzy (szaty liturgiczne, gobeliny) i in. Tygodnie nie tylko umożliwiały nawiązywanie dialogu pomiędzy twórcami (niektórzy z nich byli oddaleni od Kościoła albo mu niechętni) a duchowieństwem, były także forum wymiany myśli niezależnej. Wolne od ingerencji państwowej cenzury propagowały wartości kultury chrześcijańskiej i powszechnej. TKCh stały się częścią aktywności środowisk skupionych w Duszpasterstwach Środowisk Twórczych.