Podlaski Komitet Samoobrony Ludzi Wierzących
Podlaski Komitet Samoobrony Ludzi Wierzących, powołany w Opolu Starym k. Siedlec 26 XI 1978 przez Stanisława Karpika oraz Marię Ambroziak, Reginę Grudzińską, Genowefę Jowiak, Henryka Jóźwiaka, Konstantego Paczuskiego, Marię Pasut, Aleksandrę Piesak, Adama Rutkowskiego, Ryszarda Świnarskiego. Tego samego dnia tamże została poświęcona kaplica, wybudowana – po kilku latach starań – z inicjatywy S. Karpika i na jego działce.
Komitet postawił sobie za cel informowanie opinii publicznej o sytuacji ludzi wierzących w kraju oraz zbieranie podpisów ws. transmisji mszy i emisji audycji religijnych w mediach. Powołanie komitetu miało również nagłośnić sprawę kaplicy, wzniesionej bez zezwolenia władz i powstrzymać jej rozbiórkę na podst. nakazu Naczelnika Urzędu Gminy w Siedlcach z 15 XI 1978. Pod rezolucją powołującą komitet podpisało się przynajmniej 190 osób z miejscowości: Opole Stare, Gręzów, Opole Nowe, Iganie Nowe, Wyłazy, Dąbrówka. Kilka osób sygnowało także petycję do marszałka sejmu ws. dostępu Kościoła do publicznych mediów. Komitet praktycznie nie podjął działalności. Pod jego szyldem S. Karpik wydawał „Komunikaty”, w których opisywał represje władz wobec Kościoła Katolickiego i katolików oraz ograniczenia w budownictwie sakralnym. Porażkę inicjatywy przypieczętowała decyzja ordynariusza siedleckiego bp. Jana Mazura o desakralizacji kaplicy wydana 28 VI 1980.