Solidarność Elwro
„Solidarność Elwro”, podtytuł: „Pismo dla członków NSZZ”, nieregularne pismo wydawane 1982–1989 przez członków NSZZ „S” w Centrum Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów Elwro we Wrocławiu w formie maszynopisu powielanego, format A4 i obj. 2–4 s., nakł. do 500 egz. Początkowo wychodziło jako „Informator NSZZ »Solidarność«”. Po wydaniu 10 nr. IX 1982 zmieniło tytuł na „Solidarność Elwro”. Jako motto wykorzystano cytat z wypowiedzi Lecha Wałęsy: „Związek jest, statut ma – nie ma o czym dyskutować”. W redakcji: Janusz Drzewiecki, Ryszard Kempiński, Jerzy Szkudlarek, Halina Tuzinkiewicz. Informacje nt. działalności związkowej, m.in. listy internowanych członków „S” zakładów Elwro, problematyka funkcjonowania samorządu pracowniczego, krótkie teksty publicystyczne nt. sytuacji politycznej w PRL, gł. autorstwa Tomasza Olejniczakowskiego (ps. Julian Apostata), oświadczenia i komunikaty RKS NSZZ „S”, Tymczasowej Rady NSZZ „S”, TKZ Elwro. VIII 1988 redakcja pisma uhonorowana została Dolnośląską Nagrodą „Solidarności” przyznawaną przez Porozumienie Społecznych Komitetów Nauki, Kultury, Oświaty i Zdrowia. W ten sposób doceniono najdłużej i nieprzerwanie wydawane dolnośląskie pismo zakładowe. Ogółem ukazało się 207 nr. pisma. Kolportaż wśród pracowników zakładu.