Manifestacje uliczne w Łodzi w okresie stanu wojennego
Manifestacje uliczne w Łodzi w okresie stanu wojennego, pierwsza większa manifestacja w Łodzi po wprowadzeniu stanu wojennego miała miejsce 1 V 1982. O godz. 15.00 grupa ok. 1 tys. protestujących wyruszyła spod D.H. Central w kierunku pl. Wolności. Po drodze połączyła się z uczestnikami mszy w kościele św. Krzyża. Następnie około 3 tys. uczestników usiłowało przejść dalej ul. Jaracza, gdzie zatrzymała ich blokada ZOMO. Większość manifestantów rozeszła się wówczas. 5 V 1982 o godz. 17.00 kilkutysięczna grupa wyruszyła w kierunku Grobu Nieznanego Żołnierza i siedziby Zarządu Regionu. Przy zbiegu ul. Piotrkowskiej i Świerczewskiego (ob. Radwańska) doszło do brutalnej pacyfikacji przez ZOMO. Pod samym pomnikiem około 5 tys. osób modliło się i śpiewało pieśni patriotyczne. 31 VIII 1982 ok. godz. 17.00 przy gmachu siedziby Zarządu Regionu i Grobu Nieznanego Żołnierza oraz przy kościele św. Krzyża zgromadziło się kilkanaście tys. osób. Obie grupy przemaszerowały na pl. Wolności pod pomnik T. Kościuszki. Demonstracje też w kilku innych punktach miasta. Protesty trwały do godz. 22.00. Zatrzymanych zostało ok. 300 osób, kilkadziesiąt zostało ciężko pobitych. 10 XI 1982 grupa ok. 1500 osób demonstrowała przez ok. 3 godz. pod kościołem św. Krzyża. Kolejne manifestacje w Łodzi miały miejsce 1 i 3 V 1983. 1 V pochód liczący ok. 15–20 tys. osób wyruszył spod tablicy Ofiar Grudnia 1970 i dotarł do kościoła Matki Boskiej Zwycięskiej. 3 V oddziały ZOMO zablokowały manifestantów na ul. Sienkiewicza, co zakończyło protest. W kolejnych latach w Regionie Łódzkim miały miejsce tylko symboliczne protesty uliczne.