Wojewódzki Komitet Obywatelski „S” w Koszalinie
Wojewódzki Komitet Obywatelski „S” w Koszalinie, 8 IV 1989 powołany przez członków „S” woj. koszalińskiego aktywnych w l. 1980–1981, NZS oraz KIK z Koszalina i Szczecinka z inicjatywy Pawła Michalaka w celu przeprowadzenia kampanii wyborczej do parlamentu w 1989; przew. Jerzy Madej. 15 IV powołano wiceprzew. Franciszka Saka i Romana Tabisza; utworzono komisje wyborcze: Biuro Spraw Finansowych (Rada Funduszu Wyborczego) kierowane przez Mariana Dziarnowskiego; Biuro Organizacyjne kierowane przez Ryszarda Janasa; Komisję ds. Listy Kandydatów i Programu Wyborczego kierowaną przez P. Michalaka; Komisję Prasową (ds. informacyjno-propagandowych) kierowaną przez Wiesława Romanowskiego (od 30 IV pełnił funkcję rzecznika prasowego). Przewodniczący, jego zastępcy i osoby kierujące komisjami tworzyli siedmioosobowe prezydium. Tworzono struktury terenowe (Miejskie Komitety Obywatelskie): w Szczecinku, Białogardzie, Kołobrzegu, Koszalinie, Świdwinie, Drawsku Pomorskim, Złocieńcu, Połczynie-Zdroju oraz Darłowie; organizowano komitety na szczeblu gminnym. 17 IV na posiedzeniu WKO przedstawiciel Komisji Organizacyjnej Komitetu Obywatelskiego „S” Andrzej Wielowieyski zaproponował przekazanie po jednym mandacie do Sejmu i Senatu kandydatom z listy krajowej (Andrzej Malanowski i Tadeusz de Virion), propozycja KO została zaakceptowana; 21 IV ograniczono ją do wyborów do Senatu. 19 IV na drugiego kandydata do Senatu zgłoszono J. Madeja; jako kandydatów do Sejmu rozpatrywano Gabrielę Cwojdzińską, R. Janasa i F. Saka; czwarty kandydat (Bogusław Pałka) wycofał się z ubiegania o miejsce na liście wyborczej. 21 IV w tajnym głosowaniu kandydaci na posłów uzyskali: G. Cwojdzińska – 22 głosy, Antoni Troiński – 29, F. Sak – 7, R. Janas – 5. Kandydaci na senatorów: T. de Virion – 33, J. Madej – 25. Kandydatami do parlamentu zostali: Gabriela Cwojdzińska (okręg nr 46) i Antoni Troiński (okręg nr 47) – do Sejmu oraz: Jerzy Madej i Tadeusz de Virion – do Senatu. Po 21 IV WKO wszedł w spór z utworzonym 25 II 1989 Tymczasowym Zarządem Regionu „S” Pomorza Środkowego. 22 IV TZR przesłał do KO w Warszawie protest wyborczy: jako kandydatów do Sejmu proponując F. Saka i B. Pałkę, do Senatu proszono o wytypowanie kandydata przez KO. 22 IV delegację TZR przyjął L. Wałęsa, który poparł kandydowanie do Sejmu B. Pałki i F. Saka, do Senatu – G. Cwojdzińskiej i J. Madeja. 25 IV WKO zaakceptował decyzję L. Wałęsy. 11 V WKO rozpoczął kampanię wyborczą; nawiązano kontakt z rozgłośnią Polskiego Radia i Telewizji w Szczecinie oraz rozgłośnią Polskiego Radia w Koszalinie, od 10 V emitowano własne bloki programowe przygotowywane przez W. Romanowskiego (programy telewizyjne przygotowywali: Monika Szwaja, Jacek Kamiński oraz Władysław Daniszewski przy współpracy zespołu „Gazety Wyborczej” WKO redagowanej przez W. Romanowskiego); udzielano wywiadów redaktorom Radia Wolna Europa; Biuro Wyborcze KO w Warszawie oddelegowało do Koszalina redaktora tygodnika „Wiadomości” Jerzego Jachowicza i Marka Kossakowskiego; WKO otrzymał wsparcie reaktywowanych ogniw „S” i duchownych Kościoła katolickiego. 4 VI do parlamentu dostali się wszyscy kandydaci WKO: na Gabrielę Cwojdzińską oddano 114 416 głosów (poparcie na poziomie 53,76 proc.), na Jerzego Madeja 123 780 (58,17 proc.); Bogusław Pałka otrzymał 59 600 głosów (65,8 proc.), Franciszek Sak 68 840 (62,8 proc.). Frekwencja na terenie woj. koszalińskiego wyniosła 64,14 proc. Po 4 VI pojawiły się rozbieżności między WKO a, utworzonym 12 V, Tymczasowym Zarządem Regionu „S” Regionu Koszalińskiego na tle stosunku do drugiej tury wyborów; WKO zalecał udział w wyborach i głosowanie na wybranych kandydatów „koalicyjnych”, TZR opowiadał się za bojkotem. 24 VI, realizując uchwałę KO, WKO podjął decyzję o likwidacji terenowych komitetów obywatelskich, zapowiedziano rozwiązanie WKO z końcem miesiąca. 3 VII WKO zakończył działalność.