Komitet Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie
Komitet Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie powstał w IV 1982 z inicjatywy m.in. Barbary Wyrzykowskiej, Heleny Fudali, Barbary Frączek, Józefy Czajki, Krystyny Lisowskiej, Andrzeja Deca, Mieczysława Fienia oraz gwardiana klasztoru o. Jana Kantego Bartnika. W późn. okresie w pracę komitetu włączyli się m.in.: Wanda Minicka, Jan L. Wyciślak, Barbara Duhl, Wiesława Lenart, Krystyna Grzędzielska, Stanisław Micał, Elżbieta Markowicz, Stanisław Korczykowski, Janina Cicirko, Katarzyna Cibicka, Wanda Tarnawska i Marek Wójcik. Jesienią 1984 zatwierdzony przez bp. Ignacego Tokarczuka oraz prymasa jako Diecezjalny Zespół Charytatywno-Społeczny Diecezji Przemyskiej z własnym statutem. Wspierany był szczególnie przez archiprezbitera ks. Józefa Muchę, ks. infułata Jana Stączka, ks. Stanisława Słowika, ks. Stanisława Bełzę oraz przez o. Metodego Kornackiego (od 1984 proboszcza i gwardiana) oraz in. rzeszowskich bernardynów. Wspomagany przez wielu wolontariuszy, zajmował się organizowaniem wszelkiego rodzaju pomocy dla osób represjonowanych. Obejmował opieką rodziny internowanych, m.in. dostarczając żywność zebraną przez rolników; organizował akcje ogólnopolskie (m.in. pomoc żywnościową dla robotników Śląska, opracował i opublikował instrukcję postępowania po awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu; prowadził poradnictwo prawne w zakresie prawa stanu wojennego, prawa karnego i prawa pracy. 1982–1988 uczestnicy Zespołu obserwowali oraz dokumentowali działalność wymiaru sprawiedliwości i przypadki represji w regionie (sądy i kolegia), współpracując z Prymasowskim Komitetem Pomocy Internowanym (np. dokumentacja funkcjonowania wojskowego obozu specjalnego w Czerwonym Borze). Udzielano zapomóg finansowych i pożyczek ze środków zebranych w parafiach, prowadzono bezpłatne konsultacje medyczne, prowadzono dystrybucję leków, środków medycznych i odżywek dla dzieci z darów pochodzących od zachodnich organizacji charytatywnych; organizowano akcje pomocowe dla więźniów ZK w Załężu k. Rzeszowa i Nisku, ułatwiano zwolnionym znalezienie pracy i mieszkania. Od I 1983 przygotowywano spotkania opłatkowe dla rodzin internowanych i represjonowanych. Wspierano różnorodną działalność opozycyjną i niezależną w Rzeszowie i regionie. Organizowano akcje kulturalno-oświatowe i wydawnicze: Katolickie Tygodnie Historyczne, wystawy, obchody rocznic narodowych, tablice pamiątkowe, m.in. płk. Leopolda Lisa-Kuli na kościele farnym w Rzeszowie, mjr. Łukasza Cieplińskiego na cmentarzu Pobitno. Zespół współpracował ściśle z Duszpasterstwem Ludzi Pracy m.in. w Rzeszowie i Stalowej Woli. W 1988 Zespół powołał Obywatelski Komitet Obchodów Rocznicy 11 Listopada, którego członkowie w II 1989 stanowili trzon KO przy RKW w Rzeszowie. Latem 1989 zakończył działalność. Archiwum i rozliczenie finansowe pracy Zespołu znajdują się w Kurii Metropolitalnej w Przemyślu oraz kościele św. Marcina w Warszawie.