Bednarkiewicz Maciej Józef
Maciej Józef Bednarkiewicz, ur. 22
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1940 w Warszawie, zm. 11 XI 2016 tamże. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa i Administracji (1963).
Od 1972 członek KIK w Warszawie.
1963–1969 aplikacja, nast. 1969–1990 praktyka adwokacka w Zespole Adwokackim nr 7 przy ul. Smolnej 32 w Warszawie. Po III 1968 jako aplikant sądowy uczestnik w procesach politycznych studentów i pracowników wyższych uczelni. 1976 obrońca w procesach robotników z Ursusa i Radomia.
1982–1990 współpracownik Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Warszawie, udzielał porad w sekcji prawnej; obrońca oraz pełnomocnik w procesach politycznych przed sądami w Białymstoku, Darłówku, Lublinie, Nowym Sączu, Rzeszowie, Słupsku, Warszawie (m.in. warszawskiego MRKS). W 1983 pełnomocnik Barbary Sadowskiej ws. przeciwko zabójcom Grzegorza Przemyka. 11 I 1984 aresztowany pod fikcyjnym zarzutem ukrywania i udzielania pomocy dezerterowi, 11 VII 1984 zwolniony za poręczeniem, nast. kontynuował działalność adwokacką, uczestniczył w pracach duszpasterstwa prawników. 1987–1989 pełnomocnik komitetów założycielskich „S” m.in. UW. W l. 80. współpracował z Komitetem Helsińskim w Polsce.
1989–1991 poseł RP z listy KO. Od 1989 w Naczelnej Radzie Adwokackiej, do 1995 prezes, nast. członek prezydium. Od 1990 właściciel kancelarii adwokackiej. 2004–2012 współwłaściciel Kancelarii Prawnej Maciej Bednarkiewicz, Andrzej Wilczyński i wspólnicy. 1991–1993 i 1997–2001 sędzia Trybunału Stanu. 1993 doradca Szefa Kancelarii Sejmu i członek Rady Legislacyjnej. 1993–2001 członek rady nadzorczej BIG Bank SA, od 1995 przew. rady nadzorczej Banku Millenium; 1997 pełnomocnik Alicji Grześkowiak przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie stwierdzenia niezgodności z Konstytucją przepisów dopuszczających przerywanie ciąży z tzw. względów społecznych. 2003–2008 członek rady nadzorczej Techmex SA. 1992–2014 pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych w procesie o spowodowanie masakry w KWK
Wujek Wujek "Wujek", pismo wydawane od jesieni 1982 – I 1986 w Katowicach przez Młodzieżowy Komitet Oporu Społecznego przy KWK Wujek zrzeszony w sieci KOS.
w XII 1981 (m.in. przeciwko Czesławowi Kiszczakowi). 1990–2014 pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych w procesie dot. Wojciecha Jaruzelskiego. Od 2000 członek Zakonu Kawalerów Maltańskich; od 2000 Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II; od 2002 współzałożyciel i członek władz Fundacji Akademia Iuris, członek rady konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. 2004 w radzie programowej PO.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2016), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
Od 19 XI 1982 rozpracowywany przez Wydz. III-2 KS MO, od 1983 przez Wydz. IX Dep. III MSW
Anna Grażyna Kister