Biała Irena
Irena Biała (obecnie Musielak), ur. 20 X 1951 w Toruniu. Absolwentka Politechniki Łódzkiej, Wydz. Inżynierii Chemicznej (1975).
1975-2007 technolog, kierownik działu w Zakładach Włókien Chemicznych Elana w Toruniu (od 2004 Boryszew SA oddział Elana).
Od IX 1980 w „S”; członek KZ; w 1981 uczestniczka demonstracji na rzecz zwolnienia wiezionych za przekonania; redaktor, tłumaczka tekstów dla „Biuletynu NSZZ «Solidarność» w ZWCh Chemitex-Elana”.
1982-1983 przedstawicielka ZWCh Elana w podziemnym Tymczasowym Prezydium ZR; 1 i 3 V 1982 współorganizatorka manifestacji w Toruniu; współpracowniczka podziemnych pism: 1982-1984 redaktor, maszynistka pisma zakładowego „Elana”, w 1986 „Toruńskiego Informatora Solidarności”, 1987-1988 pisma „Refleksy”, udostępniała mieszkanie na siedzibę redakcji; 1982-1987 organizatorka kolportażu i Międzyzakładowej Biblioteki „S”: prowadziła magazyny, bibliotekę (w mieszkaniu prywatnym), kolporterka prasy i wydawnictw podziemnych w toruńskich zakładach pracy. 1983-1987 w opanowanej przez „S” Radzie Pracowniczej w Elanie. Od 29 V 1987 członek Komitetu Założycielskiego „S” Pracowników ZWCh Elana. 1988-1989 redaktor audycji Radia „S”.
1989-1992 członek KZ w Elanie, delegat na
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD Regionu Toruńskiego. Od 2007 na emeryturze.
Autorka opatentowanego projektu odwadniania politereftalanu etylenu (1982).
Wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (2001), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).
Krzysztof Biernacki