Bilicki Edmund Jan
Edmund Jan Bilicki, ur. 11 III 1928 w Łobżenicy k. Piły. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, Wydział Elektryczny (1954).
1942-1945 pracownik warsztatu mechaniczno-elektrycznego w Łobżenicy, w 1945 lotniska wojsk sowieckich tamże, 1946-1949 Biura Inżynierskiego W. Głodysza w Szczecinie, w 1950 kierownik Wydz. Energetyki i Ruchu w Zakładach Odzieżowych im. 22 Lipca tamże, 1954-1957 asystent-projektant w Biurze Studiów i Projektów Włókien Sztucznych, 1959-1989 projektant, kierownik zespołu, koordynator prac eksportowych, kontroler w Biurze Studiów i Projektów Przemysłowych Urządzeń Elektrycznych Elektroprojekt. W 1948 założyciel szkolnej organizacji Bratnia Pomoc Bratnia Pomoc Bratnia Pomoc, niezależna inicjatywa studencka, rozwijana we Wrocławiu 1987-1990, głównie w środowisku Uniwersytetu Wrocławskiego. Jej pomysłodawcą i animatorem był student historii Paweł Skrzywanek, który dla swego przedsięwzięcia uzyskał przychylność rektora UWr prof. Mieczysława Klimowicza. Celem Bratniej Pomocy była integracja społeczności akademickiej, samopomoc koleżeńska, reforma szkolnictwa wyższego. Jej działacze blisko współpracowali z NZS, niejednokrotnie byli zarazem jego członkami. Jednym z celów BP było wsparcie NZS w walce o prawo do legalnego działania. W związku z personalnym pokrywaniem się części organizacji BP postrzegana bywała jako formacja służąca NZS-owi do walki o prawo do rejestracji. BP wspierała liczne akcje protestacyjne, brała udział w organizowaniu strajków okupacyjnych na UWr w V 1988 i V 1989. 1989-1990 stowarzyszenie Bratnia Pomoc wydawało we Wrocławiu pismo „Bratek”. (wzorowanej na Bratniaku), przesłuchiwany przez UB. W 1957 wiceprezes wkrótce rozwiązanego KIK w Szczecinie, współpracował z innymi KIK, m.in. w Poznaniu, uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego prowadzonego przez o. Władysława Siwka przy parafii św. Andrzeja Boboli w Szczecinie. W 1959 przesłuchiwany przez SB po przyjęciu (z o. W. Siwkiem i profesorami szczecińskich uczelni) zaproszenia bp. Wilhelma Pluty do Gorzowa Wlkp. 1971-1977 uczestnik spotkań grupy antykomunistycznej (z Michałem Platerem-Zyberkiem, Andrzejem i Janem Tarnowskimi, Zbigniewem Szymańskim, Leopoldem Winklerem, Przemysławem Fenrychem, Krzysztofem Litwinionkiem) wywodzącej się z DA o. W. Siwka, od 1978 współpracownik ROPCiO, przekazywał informacje o sytuacji w Szczecinie do RWE.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie KZ w Elektroprojekcie, delegat do MKR. W 1980 współzałożyciel Szczecińskiego Klubu Katolików (z Wojciechem Gołąbem, P. Fenrychem, M. Platerem-Zyberkiem, Antonim Zielińskim), do 1990 prezes, 1991-2003 wiceprezes.
Po 13 XII 1981 działacz Biskupiego Komitetu Charytatywnego, odpowiedzialny za podział darów, poradnictwo rodzin i aptekę, do 1984 za Dom Samotnej Matki w Karwowie; inicjator powołania Towarzystwa Odpowiedzialnego Rodzicielstwa, współorganizator Mszy za Ojczyznę i tzw. trybun duszpasterskich w parafii św. Andrzeja Boboli i Sanktuarium NSPJ w Szczecinie; w 1981 współpracownik podziemnego pisma „Korzenie”, 1982-1986 autor artykułów; w 1988 za kolportaż znaczków poczt podziemnych na terenie zakładu pracy przeniesiony na niższe stanowisko. Wielokrotnie przesłuchiwany.
W 1989 współorganizator ZChN w Szczecinie, do 1991 członek Rady Politycznej. 1989-1991 senator RP z listy KO „S”. Od 1991 na emeryturze. 1991-1994 prezes Rady Nadzorczej Zachodniopomorskiego Towarzystwa Telekomunikacyjnego. W 1996 współzałożyciel Akcji Katolickiej w Szczecinie.
1983-1989 rozpracowywany przez Wydz. IV WUSW w Szczecinie w ramach KE krypt. Prezes.