Bitka Zbigniew Józef
Zbigniew Józef Bitka, ur. 21
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1957 w Opolu. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, Wydział Filologiczny (1982), w 1998 doktorat.
Jako uczeń szkoły średniej w kontakcie z opozycyjnie nastawioną tzw. grupą destrukcyjną, przeprowadzającą akcje ulotkowe i malowania na murach (Wiesław Ukleja, Zbigniew Bereszyński, Krzysztof Tomański i in.). W 1977 współzałożyciel (z Piotrem Adamcio, Ryszardem Gizowskim, Zbigniewem Antonikiem) grupy samokształceniowej, następnie infiltrowanej i rozbitej przez SB. 1976-1978 członek artystycznego Stowarzyszenia Sporadycznej Twórczości Paralipsa, współredaktor „Paralipsy” – wkładki do uczelnianego pisma „Spójnik”, zawieszonej w 1978, następnie zlikwidowanej. 1978-1984 uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego. Od 1976 kolporter niezależnych wydawnictw.
Od IX 1980 w „S”; współzałożyciel (z Tadeuszem Kasprowiczem), autor, redaktor niezależnego pisma „Test. Pismo Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ «S» Śląska Opolskiego”. Od 1981 członek opolskiego KIK, uczestnik spotkań w ramach Ruchu Odrodzenie, w 1981 współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej; współtwórca i wiceprzewodniczący NZS w WSP w Opolu, współzałożyciel (m.in. z Markiem Samborskim i Małgorzatą Sander) opolskiego KOWzP, uczestnik protestów i manifestacji, m.in. marszu w obronie braci Jerzego i Ryszarda Kowalczyków i innych więźniów politycznych; zaangażowany w niezależny ruch wydawniczy, inspirator założenia biblioteki NZS na WSP w Opolu, właściciel biblioteki wydawnictw niezależnych i podziemnych; zaangażowany w tworzenie struktur Odnowy w Duchu Świętym przez kontakty z krakowskimi dominikanami, uczestnik Ruchu Światło-Życie.
Po 13 XII 1981 działacz NZS i „S” przy Uniwersytecie Ludowym w Błotnicy Strzeleckiej: organizator wykładów, odczytów, dyskusji, 1982-1984 wykładowca UL; autor w emigracyjnym piśmie „Aneks” i poznańskim podziemnym piśmie „Solidarność Walcząca”; 1984-1986 asystent naukowo-techniczny na Wydz. Filologicznym WSP w Opolu (przejście na etat naukowy zablokowała uczelniana PZPR), 1986-1989 wykładowca w Państwowym Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim, działacz zakładowej podziemnej „S”: samokształcenie, kolportaż (współpraca z Kazimierzem Kobiałko, Krystyną Swobodą, Anną Sękowską, Romanem Sękowskim), autor publikowanych w podziemnej prasie tekstów satyrycznych i felietonów.
Od 1989 ponownie pracownik opolskiej WSP, od 1996 Uniwersytetu Opolskiego, w Zakładzie Literatury XX i XXI w. Od 1990 kierownik literacki Opolskiego Teatru Lalki i Aktora im. A. Smolki. Po 1990 działacz, sekretarz Chrześcijańskiego Ruchu Obywatelskiego. Od 2005 wiceprzewodniczący KZ „S” na Uniwersytecie Opolskim.
Autor książki ''Wędrowanie do kresu cierpienia. Motywy archetypowe i symboliczne w prozie Jerzego Krzysztonia'' (Opole 2001) i 3 zrealizowanych scenariuszy teatralnych, laureat nagrody za scenariusz na XXI Ogólnopolskim Festiwalu Teatru Lalek (2003). Wyróżniony odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej (2008).
Antoni Maziarz