Boni Michał Jan
Michał Jan Boni, ur. 10 VI 1954 w Poznaniu. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Polonistyki (1977), doktorat (1986).
1977–1990 pracownik naukowy w Katedrze Kultury Polskiej Wydz. Polonistyki UW.
Od 1980 w „S”; XI – XII 1981 uczestnik strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI na UW.
Od VII 1982 współpracownik podziemnego pisma „Wola”, III 1983 – IX 1989 redaktor nacz. (ps. Tomasz Litwin). 1983–1989 członek prezydium MKK, 1985–1989 z ramienia MKK utrzymywał kontakty z CFDT, organizator pomocy finansowej we Francji dla MKK. 1987–1989 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Wola przy kościele św. Klemensa Hofbauera w Warszawie, redaktor pisma „Praca”; członek TKZ na UW, 1988 uczestnik spotkań przedstawicieli TKZ Regionu Mazowsze w kościele św. Józefa w Warszawie. VIII 1988 współpracownik pisma „Biuletyn Strajkowy Solidarność”. 1988–1989 członek Klubu Myśli Politycznej Dziekania. 1988 współzałożyciel Międzyśrodowiskowego Klubu Dyskusyjnego im. Jana Strzeleckiego.
1989 w TZR Mazowsze, w TKK; w 1990 przew. Regionu Mazowsze. 1990 podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej; 1991 minister pracy i polityki socjalnej. 1991–1993 poseł RP z listy KLD, 1992–1993 sekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej. 1991 w KLD; 1994–2005 w UW, szef struktury woj., członek Rady Politycznej; członek rady programowej Forum Liberalnego. 1994–1996 radny Gminy Centrum Miasta Stołecznego Warszawy z listy UW; 1994–2008 doradca w funduszu Enterprise Investors. Od 1995 dyr. Programu Reform Polityki Społecznej przy Fundacji Batorego; 1996–1997 dyr. i członek Zespołu Instytutu Spraw Publicznych; ekspert przy powstawaniu Narodowego Planu Rozwoju, Krajowego Planu działań na lata 2007–2013. 1998–2001 szef zespołu doradców Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. 2008–2009 sekretarz stanu w Kancelarii Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i szef Zespołu Doradców Strategicznych, 2009–2011 minister-członek Rady Ministrów i przew. Komitetu Stałego Rady Ministrów, 2011–2013 minister administracji i cyfryzacji. Współpracownik fundacji polskich i międzynarodowych, m.in. Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych, Centrum Stosunków Międzynarodowych, Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności, Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. Przedstawiciel pracodawców polskich w Fundacji na rzecz Poprawy Jakości Życia w Dublinie. Doradca Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan. 2014–2019 poseł do Parlamentu Europejskiego z listy PO.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2014).
W 1985 na skutek szantażu podpisał deklarację współpracy z SB, ale jej nie podjął. Od 1987 funkcjonariusze próbowali go skłonić do jej podjęcia. 9 XI 1988 zarejestrowany przez Wydz. III-2 SUSW jako TW ps. Znak. Z dokumentów zachowanych w aktach SOR krypt. Wola, prowadzonych przez Wydz. III-2 SUSW i innych dokumentów SUSW wynika, że również wówczas nie podjął on realnej współpracy. Co najmniej od III 1989 był traktowany przez SB jako osoba rozpracowywana w ramach sprawy krypt. Znak.