Bronikowska Izabella
Izabella Bronikowska, ur. 1 IX 1939 w kolonii Łukówku k. Kowla na Wołyniu. Absolwentka Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, kierunek filologia polska (1965).
1965-1974 nauczycielka w Zespole Szkół Chemicznych w Puławach, 1974-1985 w I LO im. ks. A.J. Czartoryskiego tamże; 1986-1989 na rencie; 1987-1988 zatrudniona w Towarzystwie Przyjaciół Puław, 1988-1989 nauczycielka w Zespole Szkół nr 1 im. KEN w Puławach. 1978-1980 uczestniczka spotkań i wykładów TKN w Puławach, kolporterka wydawnictw niezależnych.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, następnie KZ Pracowników Oświaty i Wychowania Rejonu Puławskiego. 2 XII 1981 organizatorka strajku czynnego nauczycieli w swojej szkole.
21 II 1982 uczestniczka marszu protestacyjnego w ramach akcji spacerowej w Puławach przeciwko propagandzie w programach tv, zatrzymana, przetrzymywana w areszcie KM MO w Puławach i Lublinie, 24 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 internowana w Ośr. Odosobnienia w Gołdapi, zwolniona 25 III 1982. 1982-1989 kolporterka podziemnych wydawnictw w środowisku nauczycieli puławskiej „S”; do 1985 kilkakrotnie rewizje w domu i pracowni szkolnej. 27 VI 1985 zwolniona z pracy, pozbawiona możliwości wykonywania zawodu (m.in. za przygotowanie gazetki ściennej o tematyce robotniczej zawierającej symbol krzyża), IX-XII 1985 na zasiłku z tytułu czasowego pozostawania bez pracy. XI 1985 – XI 1988 organizatorka Duszpasterskich Spotkań Literackich Młodzieży Szkół Średnich przy parafii Wniebowzięcia NMP w Puławach. XII 1988 – VI 1989 współorganizatorka działalności samokształceniowej i kulturalnej Koła Terenowego Towarzystwa Przyjaciół „Powściągliwości i Pracy”.
W 1989 członek KO w Puławach, uczestniczka kampanii wyborczej, współorganizatorka spotkań wyborczych kandydatów KO. IX 1989 – 1991 przywrócona do pracy w I LO w Puławach. 1989-2004 członek KZ „S” Pracowników Oświaty i Wychowania Powiatu Puławskiego. 1990-1994 radna Miasta Puławy z listy KO, przewodnicząca Komisji Edukacji. W 1990 współorganizatorka I Społecznego LO w Puławach, 1991-2000 nauczycielka tamże, przejściowo dyr. szkoły i prezes prowadzącego szkołę Towarzystwa Szkolnego Nauka i Praca. 1998-2002 radna Powiatu Puławskiego z listy AWS, od 2006 z listy KWW Wspólnota Samorządowa, wiceprzewodnicząca Komisji Edukacji. Od 2000 na emeryturze.
Autorka wspomnień ''W Czartorychu i gdzie indziej'' (Puławy 1997). Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2000), Złotą Odznaką Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania „S” (2002), uhonorowana pamiątkową statuetką redakcji pisma „Powściągliwość i Praca” (1987).
10 IX 1982 – 21 VIII 1989 rozpracowywana przez p. III RUSW w Puławach w ramach SOS krypt. Polonistka.