Encyklopedia Solidarności Bugno Marek - Biogramy -

Marek Bugno, ur. 10 IV 1960 w Zagórzanach k. Gorlic. Ukończył Liceum Zawodowe w Gorlicach (1979).

1974–1989 w ZHP, harcmistrz. 1979–1984 mechanik-tokarz na Wydz. Narzędzi Rotacyjnych Rotacyjnym, nast. planista na Wydz. Krajalni w Fabryce Maszyn Wiertniczych i Górniczych Glinik tamże.

Od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 w „S”.

14–15 XII 1981 uczestnik strajku w zakładzie. 1982–1984 organizator działalności wydawniczej (z Romanem Stawiarskim, Romanem Kosibą, Stanisławem Dudkiem, Stanisławem Jarkiem, Leopoldem Jamrą, Stanisławem Elmerem), współredaktor i drukarz podziemnego pisma „Solidarność Glinika”, ulotek. Kolporter podziemnych pism: „Wolny Górnik”, „Hutnik”, „Janosik”, „Solidarność Glinika” oraz ulotek w zakładzie i Gorlicach (otrzymywał je od Tadeusza Kroka). 6 III 1984 zatrzymany, poddany rewizji, nast. 8 III aresztowany – osadzony w AŚ w Nowym Sączu, w VI 1984 zwolniony z pracy w FMWiG z zakazem zatrudnienia w Gliniku (do 1989); 27 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. Do 15 IX 1984 bez zatrudnienia. 1984–1989 inspektor ds. gmin w Wojewódzkim Zrzeszeniu Ludowych Zespołów Sportowych w Nowym Sączu, 1984–1998 działacz sportowy w Ludowego Zespołu Sportowego Zagórzany; 1986–1998 piłkarz i lekkoatleta.

Od 1989 specjalista ds. kontroli wewnętrznej w FMWiG/Fabryka Maszyn Glinik SA. Od 1989 wiceprzew. Stowarzyszenia Osób Internowanych i Represjonowanych w Stanie Wojennym w Gorlicach. Od 1990 członek Komisji Międzyzakładowej „S” w FMWiG, od 1996 przew. 1996–2006 współorganizator biegów „S” na dystansie 10 km. 1996–1998 delegat na Zjazd Sekcji Krajowej Zakładów Zaplecza Górnictwa „S” w Katowicach; od 1998 delegat na WZD Regionu Małopolska, 1998–2002 członek ZR, od 2002 delegat na KZD. 1998–2002 radny Powiatu Gorlickiego z listy AWS, przew. Komisji Rewizyjnej. 2002–2010 radny Powiatu Gorlickiego z listy Małopolskiego Ruchu Samorządowego Ziemi Gorlickiej, z-ca przew. Rady, 2006– 2010 przew. Rady.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012), Złotym Krzyżem Zasługi (2011), medalem Za Zasługi dla Małopolskiej Solidarności (2005).

23 I 1984 – 8 III 1985 rozpracowywany przez p. V RUSW w Gorlicach w ramach SOR krypt. Aktyw.

Sławomir Chmura