Cwojdzińska Gabriela Teresa
Gabriela Teresa Cwojdzińska, ur. 21 II 1928 w Poznaniu, zm. 5 XI 2022 w Koszalinie. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie (1958); pedagog, pianistka.
W I 1940 z rodziną wywieziona przez Niemców do obozu pod Poznaniem. 1943-1945 kolporterka druków AK. 1949-1953 chórzystka w Filharmonii Krakowskiej; 1955-1956 redaktor programów koncertowych w Filharmonii Łódzkiej, 19571964 pedagog, kierownik sekcji fortepianu w Państwowej SP i Liceum Muzycznym w Lublinie, pianistka w Filharmonii Lubelskiej, 1964-1978 pedagog w Państwowej Szkole Muzycznej im. Grażyny Bacewicz (I i II stopnia) w Koszalinie, pianistka w Filharmonii Koszalińskiej; 1970-1980 z mężem Andrzejem Cwojdzińskim prowadziła Diecezjalne Studium Organistowskie i naukę muzyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Koszalinie. Od 1979 na emeryturze. W 1968 prezes Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków w woj. koszalińskim. W 1980 współorganizatorka KIK w Koszalinie.
Od IX 1980 w „S”; wiceprzewodnicząca KZ przy PSM; od IV 1981 członek Regionalnego KOWzP; VI-VII 1981 delegat na I WZD Regionu Pobrzeże, członek ZR (m.in. Rady Programowej i Sekcji Kultury); członek Krajowej Komisji Szkolnictwa Artystycznego, uczestniczka negocjacji z ministrem kultury.
Po 13 XII 1981 działaczka podziemia; 1 V i 31 VIII 1982 uczestniczka manifestacji w Koszalinie; 3 V 1982 internowana w Ośr. Odosobnienia w Darłówku, zwolniona 23 VII 1982. 1982-1983 kolporterka pism podziemnych („CDN”, „Grudzień ’81. Gazeta Wojenna NSZZ «Solidarność» w Koszalinie”), w jej mieszkaniu znajdował się punkt kolportażowy. W II 1983 współorganizatorka, następnie świecki szef diecezjalnego Biskupiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Koszalinie; współorganizatorka (z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Warszawie) akcji wakacyjnej dla represjonowanych z całego kraju; bliska współpracowniczka bp. Ignacego Jeża; członek Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej i I Synodu Diecezjalnego diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej; współzałożycielka Duszpasterstwa Nauczycieli w diecezji, wieloletnia instruktorka Duszpasterstwa Rodzin. W 1983 organizatorka Towarzystwa Przyjaciół KUL w Koszalinie. 25 II 1984 aresztowana, w VII 1984 zwolniona na mocy amnestii. Organizatorka we własnym domu spotkań działaczy podziemnej „S”. 1984-1987 starszy wykładowca na Wydz. Muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku.
Od IV 1989 członek Wojewódzkiego KO „S” w Koszalinie; 1989-1991 senator RP z listy KO „S”, członek senackich komisji Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej oraz Spraw Emigracji i Polaków za Granicą. W 1990 współzałożycielka Stowarzyszenia Wspólnota Polska, do 2003 członek Rady Krajowej i prezes Oddziału w Koszalinie.
Laureatka Nagrody im. ks. Umiński Jan, ks. Jan Umiński, ks., ur. 25 VII 1930 w Rypinie, zm. 20 VI 1990 w Sulejowie k. Piotrkowa Trybunalskiego. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi, święcenia kapłańskie (1955). Bolesława Domańskiego za krzewienie kultury narodowej w środowiskach polonijnych (2002), odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1981), medalem Pro Ecclesia et Pontifice przez Jana Pawła II (1988), Złotą Odznaką KUL (1993), Orderem Męczeństwa i Zwycięstwa (1998), Złotym Medalem Stowarzyszenia Wspólnota Polska (2003).
1986-1987 rozpracowywana przez Wydz. III WUSW w Koszalinie w ramach SOS krypt. Jenot.
Region Pobrzeże, Koszalin