Domagała Marek
Marek Domagała, ur. 6 VIII 1959 w Częstochowie. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Organizacji i Zarządzania (1985).
Od IX 1980 współinicjator utworzenia NZS w AGH, do XII 1981 wiceprzewodniczący; 17 V 1981 współorganizator Białego Marszu w Krakowie po zamachu na Jana Pawła II, spotkań (m.in. z Wojciechem Ziembińskim, Jackiem Kuroniem, konsulem USA); XII 1980 – XII 1981 przewodniczący Krakowskiej Rady Koordynacyjnej NZS; w II 1981 uczestnik strajku o rejestrację NZS; XI/XII 1981 uczestnik strajku solidarnościowego ze studentami WSI w Radomiu, na AGH, wiceprzewodniczący KS; autor w piśmie NZS AGH „Od Nowa”.
13 XII 1981 po strajku na AGH do 15 XII 1981 uczestnik (z grupą studentów) strajku w Hucie im. Lenina, następnie współorganizator Niezależnych Grup Oporu NZS. Od 14 X 1982 organizator i współprzewodniczący Ruchu Oporu NZS, na początku 1983 współorganizator i współprzewodniczący Krakowskiej Rady RO NZS; współorganizator i uczestnik kilkudziesięciu akcji protestacyjnych oraz manifestacji, m.in. 13. dnia każdego miesiąca w Krakowie, następnie w Nowej Hucie, 17 II 1983 (w rocznicę rejestracji NZS) marszu z kościoła oo. dominikanów do tzw. miasteczka studenckiego, akcji malowania na murach. 1982-1985 autor w „Kurierze Studenckim”, drukarz, do 1985 kolporter wydawnictw podziemnych („Barykada”, „Krzyk” „Hutnik”). Wielokrotnie wzywany na przesłuchania, kilkakrotne rewizje, 2-krotnie zatrzymany na 48 godz.; w trakcie zatrzymania w VI 1983 (przed pielgrzymką Jana Pawła II) pobity.
Od 1991 właściciel firmy Computer Center w Częstochowie. 2006-2010 radny Miasta Częstochowa, przewodniczący Komisji Skarbu. Od 2008 wiceprzewodniczący Stowarzyszenia NZS 1980. Od
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
2011 pełnomocnik partii PJN w Częstochowie. Od 2012 założyciel i przewodniczący Ruchu Wolności w Częstochowie.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017).
1983-1987 rozpracowywany przez Wydz. III-1 KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Młodzi.
Paweł Goleń