Domagała Jerzy Kazimierz
Jerzy Kazimierz Domagała, ur. 18 XI 1942 w Łodzi. Ukończył Technikum Budowlano-Drogowe w Łodzi (1969).
1960–1972 stolarz, mistrz w Łódzkich Fabrykach Mebli, 1972–1973 w USA, 1975–1984 brygadzista, referent w Warszawskich Zakładach Sprzętu Ortopedycznego Oddział Terenowy nr 2 w Łodzi.
Od XI 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego, od 28 I 1981 KZ, od 11 VI 1981 delegat na I WZD Regionu Ziemia Łódzka, członek Zarządu Sekcji Służby Zdrowia przy ZR. Jesienią 1981 współzałożyciel klubu dyskusyjnego niezależnego pisma „Propozycje i Dyskusje”. 1981–1989 współpracownik KPN.
14 XII 1981 – 1987 uczestnik spotkań działaczy związkowych i opozycyjnych w mieszkaniu Mirosława Michałowskiego; drukarz i kolporter ulotek oraz plakatów. 1982–1986 kolporter podziemnych pism, m.in. „Akcja Konspiracyjna”, „Arka”, „Biuletyn Łódzki”, „Głos Łodzi”, „KOS”, „Między Przystankami”, „Opoka”, „Prześwit”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych ”, „Tygodnik Mazowsze”, łódzka „Solidarność Walcząca”, „Solidarni.
Wiadomości Wiadomości „Wiadomości”, biuletyn wydawany przez podziemną „S” Regionu Mazowsze w Warszawie 15 XII 1981 – 1 IV 1990.
Wojenne”, „Wola”, „Wolna Solidarność” w miejscach pracy i w Łodzi. XII 1982 drukarz podziemnego pisma „Związkowiec”. 1983–1984 autor zdjęć manifestacji w Łodzi (zdjęcia z 1983 wydało w formie albumu w 1986 podziemne wydawnictwo Arka w Łodzi). VII 1984 zwolniony z pracy. 1984–1985 mistrz produkcji w Miejskim Przedsiębiorstwie Usług Komunalnych w Łodzi. 1985 kierownik sklepu w Łódzkim Przedsiębiorstwie Przemysłu Drzewnego, gdzie prowadził punkt kolportażu podziemnych pism. 1985–1986 majster robót stolarskich w Łódzkim Przedsiębiorstwie Budowlanym Północ, 1986–1987 w Zakładzie Remontowo-Budowlanym Oddziału Gastronomii PSS Społem w Łodzi. 1987–1990 na emigracji w RFN.
1990–1995 stolarz w Łódzkim Przedsiębiorstwie Usług Socjalnych Budownictwa, 1995–1996 w Pracowniach Konserwacji Zabytków BHZ Sp. z. o.o. w Łodzi, 1996–1997 mistrz w Zakładzie Robót Publicznych tamże, 1998 majster budowlany w Pracowni Konserwacji Zabytków tamże, 1998–1999 stolarz w Zakładzie Usług Pomocniczych Urzędu Miasta Łodzi, 1999 w Łódzkim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego SA, 2000 mistrz w Swedwood Poland Oddział Konstantynów Łódzki, 2002 brygadzista w Strug Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym Paweł i Teresa Szczepaniak w Łodzi, 2004 referent w Urzędzie Miasta Łodzi. Od 2007 na emeryturze. 1996–2001 w KPN –
Obóz
Patriotyczny, 2001 w KPN – Ojczyzna, 2001–2006 w LPR, od 2008 w PiS. 2006–2008 członek stowarzyszenia Forum dla Ojczyzny. Od 2008 członek-założyciel Związku Weteranów Trzeciej Konspiracji 1956–1989.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
XI 1973 – VI 1975 rozpracowywany przez Wydz.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
KM MO w Łodzi w ramach KE krypt. Alaska.
Henryk Marczak