Florczykowski Krzysztof
Krzysztof Florczykowski, ur. 12 XII 1953 w Białymstoku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa i Administracji (1994).
Od 1976 funkcjonariusz Wydz. Ruchu Drogowego KW MO w Białymstoku, od 1981 sierżant, kontroler ruchu drogowego.
5 V 1981 współinicjator zebrania funkcjonariuszy MO w Białymstoku ws. powołania związku zawodowego milicjantów, członek grupy inicjatywnej; 26 V 1981 uczestnik zebrania w Warszawie, członek Prezydium Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NSZZ Funkcjonariuszy MO w Batalionie Patrolowym KS MO; od 1 VI 1981 członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO; 9 VI 1981 uczestnik Zjazdu Delegatów Jednostek MO w Warszawie; od 23 VI 1981 członek II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO; sygnatariusz wniosku o zarejestrowanie ZZ FMO. 31 VII 1981 zwolniony ze służby. Inicjator i przewodniczący Komitetu Założycielskiego ZZ FMO Garnizonu Białystok. 25 IX 1981 uczestnik okupacji Hali Gwardii w Warszawie przeciwko zawieszeniu postępowania rejestracyjnego. 4 XII 1981 członek delegacji OKZ ZZ FMO na krajowe uroczystości Barbórki w KWK Rozbark w Bytomiu oraz rozmowy z członkami KK „S”.
12-13 XII 1981 uczestnik głodówki funkcjonariuszy MO w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego. Do XII 1981 współpracownik MKZ i ZR „S” Białystok, kolporter ulotek związkowych. 14 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Białymstoku i Suwałkach; 21 I 1982 aresztowany, osadzony w AŚ w Białymstoku; 20 V 1982 skazany (za ujawnienie ZR informacji stanowiących tajemnicę służbową) wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na 3 lata oraz karę grzywny, zwolniony z aresztu i internowania. 1982-1983 zatrudniony w Wojewódzkiej Kolumnie Transportu Sanitarnego w Białymstoku.
1983-1992 na emigracji w USA. 1992-1998 pracownik Sekcji Interpolu w Wydz. Kryminalnym KW Policji w Białymstoku. Od 1992 działacz białostockiego Klubu Więzionych, Internowanych i Represjonowanych. Od 1998 na emeryturze.
Odznaczony Odznaką Honorową NSZZ Policjantów (2005), Brązowym Medalem Zasługi dla Policji (2006), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
Do 8 I 1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Białymstoku w ramach SOR krypt. Dyktatorzy.