Frączek Barbara
Barbara Franciszka Frączek z d. Krzaklewska, ur. 3 XII 1941 we Lwowie, zm. 24 XII 2023. Absolwentka Akademii Medycznej w Warszawie, Wydz. Lekarski (1965).
1965–1969 staż i specjalizacja w Szpitalu Wojewódzkim w Rzeszowie, 1969–1970 okulistka w Powiatowej Przychodni Obwodowej tamże, 1971–1975 w ZOZ nr 1 tamże, 1976–2001 w Przemysłowym Specjalistycznym ZOZ tamże.
Od IX 1980 w „S”, współzałożycielka/przew. KZ w PS ZOZ.
1982–1989 współpracownik Komitetu Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Pozbawionym Pracy i Ich Rodzinom (późn. Diecezjalny Zespół Charytatywno-Społeczny) przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie (ochrona represjonowanych przez kwalifikowanie ich jako niezdolnych do dalszego internowania lub zatrzymania, szkolenie ich w symulowaniu trudnych do zdiagnozowania dolegliwości). 1982–1989 kolporterka prasy i wydawnictw podziemnych w rzeszowskim środowisku medycznym (m.in. „Solidarność Trwa”, „Galicja”, „Tygodnik Mazowsze”, „Hutnik”, „Z Dnia na Dzień”), kaset audio, znaczków poczt podziemnych i in. materiałów. X 1987 współinicjatorka (z Niną Winach) powstania w Rzeszowie tablicy upamiętniającej ks. Jerzego Popiełuszkę.
II 1989 współzałożycielka KO przy RKW, 1989–1992 przew. KZ „S” w PS ZOZ, 1990–1992 przew. Regionalnej Sekcji Służby Zdrowia „S” w Rzeszowie, 1990–1998 delegat na kolejne WZD Regionu Rzeszowskiego, wybrana do ZR, 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. KZD. 1991–1993 posłanka na Sejm RP z listy KO. 1993–2014 prezes Stowarzyszenia Tak Życiu w Rzeszowie, 1997–2001 posłanka na Sejm RP z listy AWS. 1993–1999 w Zarządzie Głównego Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich. 1998–2004 w RS AWS.
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).
7 IV–29 VII 1989 rozpracowywana przez Wydz. III WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Komitet; IX 1989–27 I 1990 w ramach SO krypt. Spartakus.