Encyklopedia Solidarności Giermek Wacław - Biogramy -

Wacław Giermek, ur. 10 V 1960 we Wrocławiu. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, Wydz. Podstawowych Problemów Techniki (1986).

1986-1990 pracownik Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu.

1979-1980 kolporter pism niezależnych: „Biuletynu Dolnośląskiego” i „Robotnika”. Jesień 1980 – 1986 działacz NZS, współorganizator wspólnych inicjatyw ośrodków duszpasterstw akademickich Wrocławia, m.in. obozów adaptacyjnych dla studentów I roku w Białym Dunajcu. I-XII 1981 uczestnik prac komisji w Sekcji Duszpasterstwa-Oaza-KIK NZS PWr., współorganizator Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej na PWr. 1981-1986 współorganizator niezależnej/podziemnej biblioteki w Duszpasterstwie Akademickim Porcjunkula i na PWr.

13-15 XII 1981 uczestnik strajku na PWr, spacyfikowanego przez ZOMO. 1982-1983 członek Niezależnej Grupy Non Violence we Wrocławiu, działającej przy DA Dominik, w 1982 współzałożyciel i redaktor (z Jerzym Legutem) podziemnego pisma „Bez Przemocy”. Obserwator rozpraw sądowych przeciwko organizatorom strajków. 6 XI 1982 zatrzymany, 9 XI 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzelinie, zwolniony 25 XI 1982. 1982-1985 jeden z reprezentantów Komitetu Założycielskiego Katolickiego Zrzeszenia Studentów PWr (nieudana próba rejestracji organizacji studenckiej mimo 2-krotnie wygranego procesu o rejestrację z ministrem nauki i szkolnictwa wyższego przed NSA w Warszawie). 1982-1989 kolporter pism podziemnych, (m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Wiadomości”, „Tygodnik Mazowsze”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, „KOS”, „Dezerter” „Serwis Informacyjny Ruchu WiP”, „W Brew”, „Ściek”, „Czas Przyszły”). 1982-1989 współpracownik Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu, 1987-1989 Komisji Interwencji i Praworządności „S” na Dolny Śląsk. 1985-1989 działacz Ruchu WiP, współorganizator manifestacji. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, kilkakrotnie skazywany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. 15 VI 1986 aresztowany za odmowę złożenia przysięgi wojskowej, 31 VII 1986 skazany przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w Olsztynie na 2 lata pozbawienia wolności, 15 IX 1986 zwolniony na mocy amnestii. 13-20 IX 1987 uczestnik głodówki Ruchu WiP w kościele św. Andrzeja Boboli w Bydgoszczy ws. prawa do odmowy służby wojskowej. 1986-1989 współpracownik redakcji wrocławskiego kwartalnika Ruchu WiP „W Brew”, 1987-1988 pisma „Dezerter”, 1988-1989 uczestnik Duszpasterstwa Pokoju im. Ottona Schimka we Wrocławiu, w 1989 redaktor (z Jerzym Żurką) „Zeszytów Duszpasterstwa Pokoju im. Otto Schimka”.

W 1989 wiceprzewodniczący KZ „S” w INTiBS PAN, 1990-1996 kierownik działu sprzedaży w Euroimpex SA, 1996-1999 z-ca dyr. ds. sprzedaży w Rex Business Operation Systems, od 1999 właściciel firmy Krokus (usługi finansowe).

9 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1987 – 6 VII 1990 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Błękitni.

Joanna Sękala, Łukasz Sołtysik