Golczuk Jerzy
Jerzy Golczuk, ur. 24 VIII 1966 w Opolu. Ukończył LO dla Pracujących w Opolu (1985).
Od 1981, jako uczeń klasy VIII SP nr 1, członek Niezależnej Federacji Młodzieży Szkolnej, współredaktor pisma NFMS „Federatka”.
Po 16 XII 1981 wykonawca ulotek. Od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 działacz młodzieżowej grupy konspiracyjnej Wolność i Niepodległość, wykonawca ulotek sygnowanych WiN oraz „S”, 16 IV 1982 uczestnik akcji obrzucenia kamieniami willi komendanta wojewódzkiego MO w Opolu płk. Juliana Urantówki i rozrzucenia w jego ogrodzie ulotek (z Joachimem Bekersem i Maciejem Wojciechowskim) w odwecie za zatrzymanie w III 1982 działaczy WiN; 17 IV 1982 zatrzymany na 2 tyg. w Milicyjnej Izbie Dziecka w Opolu, 5 VI 1982 postanowieniem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na sesji wyjazdowej w Opolu zastosowano dozór kuratorski. Później współpracownik „S”, kolporter ulotek i pism podziemnych (we współpracy m.in. z Janem Całką, Jerzym Gnieciakiem, Wiesławem Ukleją, m.in. „Czas Kultury”, „Solidarność Walcząca”). Od 1987 działacz Ruchu WiP, współorganizator i uczestnik manifestacji Ruchu WiP w Opolu, m.in. w VI 1988 przeciwko budowie elektrowni jądrowej w Żarnowcu. 1988-1989 współzałożyciel i czołowy działacz Młodzieżowej Grupy Niepodległościowej Pokolenie ’80-88, redaktor wydawanych przez grupę pism „Pokolenie ’80-88” i „Na Bieżąco”, czołowy działacz opolskiej Solidarności Walczącej. Wielokrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom. III 1987 – III 1989, w ramach zastępczej służby wojskowej, zatrudniony w Wojewódzkim Specjalistycznym Zespole Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Opolu.
1989-1990 redaktor pisma „Solidarność Walcząca – Opole”. W 1989 współorganizator i uczestnik protestów przeciwko ugodzie Okrągłego Stołu, wiosną 1989 zaangażowany w kampanię na rzecz bojkotu wyborów do Sejmu tzw. kontraktowego, współorganizator i uczestnik wielu manifestacji, m.in. w VI 1989 przeciwko prezydenturze gen. Wojciecha Jaruzelskiego, we IX 1989 przeciwko dalszemu stacjonowaniu wojsk sowieckich w Polsce, w II 1990 na znak poparcia dla walczącej o niepodległość Litwy. Działacz utworzonej we IX 1989 Tymczasowej Reprezentacji Politycznej Śląska Opolskiego. V 1989 – II 1990 pracownik Zakładu Instalacji Urządzeń Alarmowych Odnowa, III 1990 – VII 1991 w tej samej branży zakładu Inowopol, 1991-1993 własna działalność gospodarcza w handlu, IV 1993 – VI 1994 dziennikarz w zespole „Dziennika Poznańskiego”, od III 1994 własna działalność gospodarcza w branży reklamowej, m.in. V 1997 – III 1999 wiceprezes firmy Business Promotion Sp. z o.o. Wydawca, redaktor naczelny tygodnika dla polskiej emigracji zarobkowej w Holandii „Kurier NL”. Prezes założonej w 2004 Fundacji Stolicy Polskiej Piosenki, w 2004 jeden z inicjatorów Opolskiej Alei Gwiazd na Rynku w Opolu.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2014).
Do 1989 rozpracowywany przez Wydz. II/III WUSW w Opolu w ramach SOR krypt. Rybacy; do 14 III 1990 w ramach SOR krypt. Ośmiornica.