Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Grabczyk Franciszek

Franciszek Grabczyk, ur. 24 IX 1936 w Makowie Podhalańskim, zm. 13 II 2004 w Krakowie. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1961).

Od 1960 pracownik Huty Batory w Chorzowie, 1962-1977 mistrz energetyki w Hucie im. Lenina w Nowej Hucie, następnie mistrz odlewania stali. W l. 60. na naradach w HiL występował o poprawę warunków socjalnych pracowników Stalowni Martenowskiej; w 1965 publicznie opowiadał się za budową kościoła w Nowej Hucie, w obronie „Orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich”, ws. zwrotu ziem polskich zagarniętych po II wojnie światowej przez ZSRS; w 1966 przeniesiony do Działu Głównego Technologa HiL (bez kontaktu z robotnikami). Pod koniec 1976 autor petycji do I sekretarza KC PZPR, Rady Państwa, kard. Stefana Wyszyńskiego i kard. Karola Wojtyły, redakcji ważniejszych gazet oraz KOR ws. amnestionowania uczestników demonstracji w VI 1976 w Radomiu i Ursusie, w I 1977 autor Listu do Sejmu PRL i Rady Państwa ws. powołania komisji do zbadania prawdziwości zarzutów stawianych aresztowanym w Radomiu i Ursusie (podpisanego przez dwóch inżynierów HiL i dwóch inżynierów z Huty Katowice). Od 1976 w kontakcie z KOR, kolporter wydawnictw KOR, w tym ulotek; 15 V 1977 autor Listu do najwyższych władz PRL z żądaniem przywrócenia święta 3 Maja; 18 VI 1977 autor Petycji do Sekretarza Generalnego ONZ Kurta Waldheima ws. systematycznego pozbawiania społeczeństwa polskiego prawa do prawdy przez fałszerstwa w środkach masowego przekazu i nieprzestrzegania przez PRL gwarancji konstytucyjnych; w VI 1977 zwolniony z pracy, następnie bez zatrudnienia. 18 IX 1977 sygnatariusz Deklaracji Ruchu Demokratycznego. Od XI 1978 zatrudniony w Hucie Aluminium w Skawinie, skąd się zwolnił w proteście przeciwko próbie narzucenia mu przez dyrekcję pracy niezgodnej z kwalifikacjami. Od X 1978 członek redakcji niezależnego pisma „Robotnik”, od 1979 „Krzyża Nowohuckiego”, od 28 IV 1979 członek współzałożyciel Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy. Od VIII 1979 robotnik w Krakowskim Przedsiębiorstwie Ceramiki Budowlanej Zakład Ceramiki Budowlanej Zesławice Nowa Huta. W 1979 sygnatariusz Karty Praw Robotniczych. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, rewizje w mieszkaniu. W l. 80. zatrudniony przy załadunku samochodów w Cementowni Nowa Huta i jako wychowawca w internacie. Od 1980 uczestnik niezależnych uroczystości w rocznice walki mieszkańców Nowej Huty o zachowanie krzyża w miejscu przeznaczonym na budowę kościoła.

Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego w ZCB, przewodniczący KZ.

W 1989 przywrócony do pracy jako technolog w HiL. Od XI 2001 na emeryturze.

Od 1962 w zainteresowaniu SB, X 1972 – XI 1974 rozpracowywany przez RSB KD MO Kraków-Nowa Huta w ramach KE; 29 X 1976 – 23 X 1981 przez Wydz. IIIA KW MO w Krakowie w ramach SOS, nast. SOR krypt. Naprawiacz.

Ewa Zając

Opcje strony

do góry