Grabiński Andrzej
Andrzej Grabiński, ur. 24 V 1922 w Utracie (obecnie Piastów) k. Warszawy, zm. 5 IV 2006 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek prawo (1949).
Od 1956 w Zrzeszeniu Prawników Polskich, od 1989 w Zarządzie Głównym.
1946–1949 urzędnik PKP w Olsztynie, 1950–1957 spółdzielczości pracy Warszawie, od 1957 adwokat.
Podczas II wojny światowej członek Związku Jaszczurczego i Narodowych Sił Zbrojnych. Student tajnego Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek prawo.
1955–1962 w Klubie Krzywego Koła; od l. 60. obrońca m.in. księży oskarżonych o nielegalne budowanie kościołów, świadków Jehowy, uczestników ruchu oazowego, studentów kolportujących list otwarty Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego ws. tzw. komandosów, robotników z Ursusa i Radomia, członków KOR, wykładowców TKN; doradca dyskryminowanych Łemków i Litwinów z Puńska. Od 1977 stały współpracownik Biura Interwencyjnego KOR/KSS KOR.
W 1980 uczestnik prac nad dokumentem Raport Madrycki. O przestrzeganiu praw człowieka i obywatela w Polsce, przygotowanym przez tzw. Komisję Helsińską działającą w ramach KSS KOR. Od IX 1980 doradca MKZ/ZR Mazowsze i Ośrodka Badań Społecznych przy MKZ/ZR Mazowsze.
Po 13 XII 1981 w Sekcji Prawnej Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom; obrońca osób prześladowanych w stanie wojennym (m.in. członków Grup Oporu Solidarni, Henryka Wujca, Wojciecha Ziembińskiego, w procesie MRKS), doradca struktur podziemnych, m.in. MRKS. 1984–1985 oskarżyciel posiłkowy w procesie zabójców ks. Jerzego Popiełuszki. Od 1987 prezes Społeczno-Kościelnego Komitetu Uczczenia Pamięci Ofiar Terroru Władzy lat 1944–1956, członek Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kraju. Od 1989 w Zarządzie Głównym Zrzeszenia Prawników Polskich.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006).
13 X 1982 – 26 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-1 KS MO/SUSW w ramach SOS/KE krypt. Rygo.
Region Mazowsze, Warszawa