Grzymisławska Anna
Anna Grzymisławska, ur. 23 XI 1947 w Poznaniu. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydz. Prawa i Administracji (1973).
W III 1968 uczestniczka protestów studenckich. 1971-1977 zatrudniona w Wojewódzkiej Hurtowni Zaopatrzenia Rzemiosła, następnie Spółdzielni Rzemieślniczej Wielkopolanka w Poznaniu, 1978-1989 pracownik administracyjny w Akademii Medycznej (obecnie Uniwersytet Medyczny) w Poznaniu.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego na AM, od I 1981 przewodnicząca KZ; współzałożycielka pisma KZ „Monitor”. W XI 1980 uczestniczka strajku w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku, 1980-1981 sekretarz Prezydium KKK Ochrony Zdrowia „S, w I 1981 uczestniczka negocjacji z władzami nt. Karty Praw Pracownika Służby Zdrowia. W VII 1981 delegat na I WZD Regionu Wielkopolska. W 1981 współzałożycielka biblioteki wydawnictw niezależnych.
Po 13 XII 1981 przewodnicząca TKZ „S” na AM, 1982-1989 członek podziemnej Komisji Porozumiewawczej Akademii Medycznych, 1984-1989 ogólnopolskiej Komisji Porozumiewawczej „S” Służby Zdrowia. Od 1982 współorganizatorka pomocy prawnej i materialnej dla represjonowanych; współorganizatorka druku, drukarz, autorka w prasie podziemnej, m.in. w „Biuletynie Wojennym”, „Solidarności – Poznań”, „Zeszytach Lekarskich”, współorganizatorka ogólnokrajowej sieci kolportażu w środowisku służby zdrowia i na poznańskich uczelniach. 1987-1989 członek tajnego, 1989-1990 jawnego TZR „S” Wielkopolska.
W 1989 uczestniczka obrad Okrągłego Stołu, podzespołu ds. zdrowia. 1989-1993 wiceminister zdrowia w rządzie: Tadeusza Mazowieckiego, następnie Jana Krzysztofa Bieleckiego, Jana Olszewskiego, Hanny Suchockiej; 1994-1998 dyr. Departamentu Kadr i Spraw Socjalnych w TVP SA; 1998-1999 dyr. generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 2000-2001 z-ca szefa kancelarii w rządzie Jerzego Buzka; 1999-2000 z-ca dyr. generalnego UP Poczta Polska, 2002-2006 kierownik referatu prawno-organizacyjnego w Oddziale IPN w Poznaniu, od 2006 dyr. Departamentu Organizacyjnego i Kadr Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego.
Wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).
16 III – 14 XI 1983 rozpracowywana przez Sekcję III Wydz. V KW MO/WUSW w Poznaniu w ramach SOR krypt. Podziemie; 14 XI 1983 – 4
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1986 w ramach SOR krypt. Przekaz; 3 III 1986 – 28 XII 1989 przez Wydz. III WUSW w Poznaniu w ramach SOS krypt. Golda/Ulcus.
Anna Niedziela