Hudowicz Wiesław
Wiesław Hudowicz, ur. 21 VII 1958 w Poznaniu. Ukończył Zasadniczą Szkołę Elektryczną w Poznaniu (1976).
1976–2001 elektromonter w Przedsiębiorstwie Produkcji i Montażu Urządzeń Elektrycznych Budownictwa Elektromontaż Poznań /Elektromontaż Poznań SA).Od IX 1980 w „S”; w III 1981 członek KS w zakładzie.
1984–1989 kolporter podziemnych wydawnictw, m.in. pism „Hipolit”, „Obserwator Wielkopolski”, „Komunikat MR «S»”; 1984–1989 członek Międzyzakładowej Rady „S” w Poznaniu. 1984–1990 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu, współorganizator mszy za Ojczyznę, 30. rocznicy obchodów Poznańskiego Czerwca 1956, pielgrzymek na Jasną Górę, Biechowa i Warszawy, uczestnik wart honorowych przy grobie księdza Jerzego Popiełuszki w Warszawie. I – VII 1989 założyciel, autor, redaktor (z Markiem Nowakiem i Zenonem Lauferem) podziemnego pisma zakładowego „Elektromonter”. W VII 1989 współautor Oświadczenia Międzyzakładowej Rady „S” wzywającego do połączenia działań na rzecz „S” w ramach TZR Wielkopolska, 27 VIII 1989 uczestnik spotkania przedstawicieli MR „S” i TZR.
Od 1989 współorganizator, członek Tymczasowej KZ w zakładzie, 1989–1991 wiceprzew. KZ, 1991–2014 przew. Komisji Rewizyjnej. 1991–1992 delegat na WZD Regionu Wielkopolska. Od 2001 na rencie.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2015), Medalem Regionu Wielkopolska NSZZ Solidarność (2010).