Encyklopedia Solidarności Jakubiec Jacek - Biogramy -

Jacek Jakubiec, ur. 26 III 1943 w Krościenku n. Dunajcem. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, kierunek architektura (1967).

1967-1969 pracownik naukowo-dydaktyczny w Katedrze Historii Architektury Polskiej PWr. W III 1968 uczestnik protestów we Wrocławiu; w IV 1968 współredaktor, drukarz i kolporter (z Jerzym Jerychem) ulotek; 24 VI 1969 zatrzymany, 26 VI 1969 aresztowany, 22 VIII 1969 śledztwo umorzono na mocy amnestii, 26 VIII 1969 zwolniony. W 1969 współzałożyciel niezależnej Rady Ogólnopolskiej Studentów Architektury ROSA. 1969 – III 1971 kierownik zespołu w Biurze Studiów i Projektów Komunikacji i Inżynierii Miejskiej we Wrocławiu, 1971-1982 zatrudniony w jednostkach planowania przestrzennego w Jeleniej Górze.

Od IX 1980 w „S” w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego tamże. W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 współzałożyciel i członek Koła Polskiego Klubu Ekologicznego przy MKZ Województwa Jeleniogórskiego/ZR Jelenia Góra, autor i wydawca „Komunikatu” (biuletyn Koła PKE). W 1981 autor na tematy ekologiczne w oficjalnych „Nowinach Jeleniogórskich”.

W 1982 zbierał składki na pomoc dla internowanych i ich rodzin. Współautor (z Wojciechem Jastrzębskim, Edmundem Kiełtyką i Jerzym Modrzejewskim) i sygnatariusz jeleniogórskiego Listu otwartego do Sejmu PRL z 23 IV 1982 (tzw. List 44), w którym zaprotestowano przeciwko internowaniu działaczy „S” oraz wezwano władze do podjęcia rozmów z opozycją. 1982-1983 na urlopie bezpłatnym, następnie pracownik w zakładzie stolarskim. W 1982 uczestnik spotkań podziemnej Komisji Koordynacyjnej „S” Jelenia Góra i Tymczasowego Kierownictwa RKS „S” Jelenia Góra, 1983-1986 TZR, TKK Region Jelenia Góra; uczestnik (z obecną żoną Danutą Rybicką-Jakubiec) akcji ulotkowych i malowania na murach. Od 1982 kilkakrotnie zatrzymywany (m.in. w III i VI 1983) i przesłuchiwany, 17 III 1983 złożył doniesienie do prokuratury na zachowanie i metody stosowane przez funkcjonariusza SB podczas przesłuchania, postępowanie umorzono. 1982-1983 współzałożyciel (z Wojciechem Jankowskim i Władysławem Kumikiem), wydawca, autor, redaktor podziemnego pisma „Odroczenie”. 1983-1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze; kolporter pism podziemnych („Odroczenie”, „Gencjana”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Tygodnik Mazowsze”, „Replika”, „Jedność”) i in. wydawnictw. 1983-1985 specjalista ds. konserwacji obiektów zabytkowych w Przedsiębiorstwie Polonijno-Zagranicznym Arpex w Komorowie, 1985-1987 projektant w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Renopol w Legnicy. W 1986 reaktywował działalność Koła PKE w Jeleniej Górze oraz wydawanie „Komunikatu”, do 1988 sekretarz Koła oraz redaktor.

1988-1991 współzałożyciel, prezes, dyr. spółki Ośrodek Kultury Ekologicznej EKO w Jeleniej Górze, 1991-1992 pełnomocnik wojewody jeleniogórskiego – koordynator w Euroregionie Nysa, 1992-1996 dyr. biura Stowarzyszenia Gmin Polskich Euroregionu Nysa. 1990-2012 prezes Fundacji Kultury Ekologicznej, inicjator i realizator rewaloryzacji Dworu Czarne w Jeleniej Górze. 1993-1995 członek Rady Ekologicznej przy Prezydencie RP.

Do 13 I 1970 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Inspirator; 27 VII – 30 XII 1982 przez Wydz. V KW MO w Jeleniej Górze w ramach SOS krypt. Odroczenie; 1986 – IV 1990 przez Wydz. III WUSW w Jeleniej Górze w ramach SOR krypt. Ośmiornica.

Michał Orlicz|Łukasz Sołtysik