Kępa Jerzy Edward
Jerzy Edward Kępa, ur. 26 XI 1942 w Skarżysku Książęcym. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Wydz. Prawa (1969).
W III 1968 uczestnik demonstracji na UMCS; z tego powodu powołany na 4 mies. do wojska. W 1972 aplikacja w Sądzie Wojewódzkim w Białymstoku; 1972-1974 sędzia Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim, 1974-1976 Sądu Rejonowego w Łomży, 1976-1977 Sądu Rejonowego w Wyszkowie, 1978-1979 Sądu Rejonowego w Przasnyszu, 1979-1982 Sądu Rejonowego w Radomiu. 1977-1978 uczestnik ROPCiO, udzielał porad prawnych, kolporter „Biuletynu Informacyjnego”.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w Sądzie Rejonowym w Radomiu, następnie przewodniczący KZ; od XI 1980 oficjalny doradca prawny MKZ Ziemia Radomska; uczestnik spotkań i negocjacji między MKZ a stroną rządową, m.in. w ramach działalności Komisji Rehabilitacji Czerwiec ’76 przy „S” Ziemia Radomska; udzielał porad prawnych represjonowanym i ich rodzinom w ramach organizacji Patronat działającej przy KPN; 1981 członek Klubów Służby Niepodległości; IX/X 1981 gość na I KZD. Doradca prawny rolników indywidualnych. 20-21 XI 1981 doradca prawny na ogólnopolskim zjeździe KOWzP w Radomiu.
13 XII 1981 zatrzymany, do II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 przetrzymywany w siedzibie Prokuratury Wojskowej na terenie jednostki wojskowej w Bukówce k. Kielc; odwołany ze stanowiska sędziego. Od 1982 kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. czasopism: „Kontra Komunie”, „Niepodległość”, „Biuletyn Mazowsze”, „Biuletyn Kombinatu Puławy”, „Opinia”, książek wydawnictw NOWa, Krąg, Szaniec (m.in. Na nieludzkiej ziemi', Samotny bój Warszawy), uczestnik uroczystości rocznicowych 3 V, 11 XI, Radomskiego Czerwca; 1982-1983 zaangażowany w wydawanie pisma Tymczasowej KZ ZM „Solidarni. Biuletyn Informacyjny NSZZ „S” Zakładów Metalowych w Radomiu”; 27 IX 1983 aresztowany, przetrzymywany AŚ w Radomiu, następnie w AŚ Warszawa-Mokotów i w Kielcach-Piaskach, w VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. Od 1984 udzielał porad prawnych represjonowanym i ich rodzinom. 1987-1990 radca prawny Rejonu Przewozów Kolejowych w Kielcach.
W 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”. 1989-1993 członek „S” w polsko-włoskim przedsiębiorstwie Tepa w Radomiu. 1989-1990 pełnomocnik Społecznej Komisji Pojednawczej powołanej do przywracania do pracy osób zwolnionych z pracy w latach 1981-1989 za działalność polityczną i związkową. 1989-1991 udzielał pomocy prawnej rolnikom indywidualnym wywłaszczonym z ziemi przez władze; doradca prawny Komisji Rehabilitacji Czerwiec ’76 przy „S” Ziemia Radomska. 1991-1993 senator RP z listy „S”, członek Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych oraz Komisji Konstytucyjnej; 1990-1991 i 1993-2007 sędzia Sądu Rejonowego w Radomiu, od 2007 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
27 IV1983 – 30 VIII 1984 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Radomiu w ramach SOS/SOR krypt. Prawnik; 8 X 1984 – 12 X 1987 przez Wydz. III/V WUSW w Radomiu w ramach SOR krypt. Kontakt; 19 III – 8 XII 1987 przez Wydz. V WUSW w Radomiu w ramach KE krypt. Niepewny.