Kiercul Longin
Longin Kiercul, ur. 20 VII 1950 w Klewinowie k. Białegostoku. Ukończył Technikum Mleczarskie w Białymstoku (1969) i Wyższą Szkołę Oficerską Służb Kwatermistrzowskich im. Mariana Buczka w Poznaniu (1972).
1969–1978 służba wojskowa. Od 1979 krótkoterminowe prace, m.in. jako kierownik restauracji w Zielonej Górze, instruktor Ochotniczych Hufców Pracy w Katowicach.
1977–1978 w kontakcie z ROPCiO (grupa Romualda Szeremietiewa) oraz z Zygmuntem Goławskim. 1979–1980 pracownik fizyczny w Cukrowni Łapy. Od 1980 członek KPN.
1980–1981 kelner w restauracji Hotelu Leśnym w Białymstoku, próba zorganizowania KZ „S”, zwolniony z pracy. 8 V 1981 rozpoczęcie na korytarzu Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku głodówki protestacyjnej w obronie osób więzionych za przekonania, 10 V 1981 przewieziony do szpitala, kontynuacja protestu, 22 V 1981 opuszczenie szpitala i udział w spotkaniu ze studentami manifestującymi pod budynkiem KW PZPR tamże w obronie więźniów politycznych. 28 V 1981 wyjazd do Gdańska w celu przyłączenia się do głodujących tam członków KOWzP, 30 V 1981 przerwanie protestu głodowego po apelu KKP w zw. z żałobą po śmierci kard. Stefana Wyszyńskiego. VI–XII 1981 pełnomocnik KPN w woj. białostockim, współtworzenie struktur białostockiego Okręgu KPN (m.in. z Zenonem Bienderem, Tadeuszem Waśniewskim, Krzysztofem Bondarykiem, Jerzym Korolkiewiczem). Od 15 VII 1981 pracownik fizyczny w Białostockich Zakładach Przemysłu Owocowo-Warzywnego. Od 1981 w „S”. 16 VII 1981 współzałożyciel pierwszego KOWzP w Białymstoku działającego przy BZPOW, jeden z jego gł. organizatorów i wiceprzew. 17–22 VIII 1981 współorganizator marszu gwiaździstego w Białymstoku i uczestnictwo w procesie sądowym Leszka Moczulskiego (nagrywanie przebiegu rozprawy z Z. Goławskim) i w Ogólnopolskim Zjeździe KOWzP. 21 XI 1981 uczestnik Ogólnopolskiego Zjazdu KOWzP w Radomiu, członek komisji programowej Zjazdu.
Po 13 XII 1981 w ukryciu. 17 I 1982 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Suwałkach i Kwidzynie, gdzie 1 V 1982–10 VI 1982 podjął głodówkę, przerwaną po wizycie lekarzy MCK, przeniesiony do Szpitala Miejskiego w Kwidzynie, nast. do Państwowego Szpitala Klinicznego w Białymstoku, 1 VII 1982 samowolne opuszczenie szpitala; 30 VII 1982 formalnie zwolniony z internowania. VIII 1982–I 1983 w ukryciu, w kontakcie ze strukturami KPN. Od II 1983 właściciel firmy ramiarskiej. XII 1984 rezygnacja z funkcji pełnionych w KPN. Od 1988 na rencie.
12 V–7 XII 1981 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Białymstoku w ramach SOS krypt. Desperat; 4 XI 1981–5 VIII 1983 w ramach SOS krypt. Sojusznicy; 19 XII 1984–7 V 1987 przez Wydz. III WUSW tamże w ramach SOR krypt. Szklarz.
Region Białystok, Białystok