Kocjan Stanisław
Stanisław Kocjan, ur. 2 I 1942 w Baranie k. Firleja. Absolwent Politechniki Szczecińskiej, Wydz. Elektryczny (1983).
1963-1970 właściciel Zakładu Usługowego w Dolicach, 1971-1987 pracownik Zakładów Chemicznych Police.
Od 19 VIII 1980 uczestnik strajku w ZCh Police, współprzewodniczący KS; od IX 1980 w „S”, współprzewodniczący Komitetu Założycielskiego w Policach, następnie przewodniczący KZ, IX 1980 – V 1981 wiceprzewodniczący MKR, w VI i VII 1981 delegat na I WZD Regionu Pomorze Pomorze „Pomorze”, podtytuł: „Pismo niezależne”, sygnowane przez Tymczasowy Zarząd Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność”. Zachodnie, sekretarz ZR, delegat na I KZD, wiceprzewodniczący Zjazdu, członek KK; sygnatariusz porozumień społecznych Komisji Mieszanej ds. Realizacji Postulatów Strajkowych (z udziałem Kazimierza Barcikowskiego i Stanisława Malca ze strony rządowej).
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie, Wierzchowie i Strzebielinku, zwolniony 6 XII 1982; zwolniony z pracy; 1987-1989 Przedsiębiorstwa Matex Sp. z o.o. W IV 1987 współzałożyciel Grupy Roboczej KK domagającej się zwołania KK w składzie z 1981; współorganizator druku i kolportażu pism podziemnych „Ogniwo”, „NSZZ Solidarność Nadodrza”, „Jedność”, działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Stanisława Kostki. Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., poddawany rewizjom.
1989-2002 ponownie zatrudniony w ZCh Police, od 2003 na emeryturze. 1989-1996 przewodniczący KZ Solidarności ’80 w Policach i KK Solidarności ’80.
1980-1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Szczecinie w ramach SOS krypt. Sekwencja; 1981-1990 przez Wydz. V/WSiA KW MO/WUSW w Szczecinie w ramach KE/SOR krypt. Wąs.