Kołodziejski Jan
Jan Kołodziejski, ur. 24 II 1963 w Poznaniu, zm. 18 X 2018 tamże. Ukończył
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
LO dla Pracujących tamże (1984).
1980-1983 członek Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego. 1982-1986 pracownik Pollena-Lechia, 1987-1989 Zakładu Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej.
Od IX 1980 w „S” w PTF. 1981-1989 fotoreporter poznańskiej opozycji.
Od 13 XII 1981 uczestnik demonstracji w Poznaniu, 13 II 1982 pobity w „suce” milicyjnej, w 1982 współautor dwóch wystaw fotografii artystycznej Grupy Młodych Solidarność nt. stanu wojennego (zamkniętych po kilku dniach w wyniku interwencji cenzury). 1982-1989 założyciel, szef funkcjonującej w jego mieszkaniu drukarni współpracującej z TZR Wielkopolska, organizator drukarni w in. punktach miasta, instruktor poligrafii na terenie woj. poznańskiego. Drukował i kolportował m.in. pisma „Solidarni”, „Biuletyn Wojenny”, „Okno”, „Lech”, „Wiraże”, „Solidarność – Poznań”, ulotki; z matryc przywiezionych do Poznania także „Tygodnik Mazowsze”. 1986-1989 założyciel, szef Agencji Fotograficznej Solidarność; 1987-1989 współautor wystaw fotografii reportażowej o poznańskiej opozycji. Autor największego zbioru fotografii dokumentującego działalność opozycji w regionie (kilka tys.). XII 1989 – I 1990 fotograf przełomowych wydarzeń w Rumunii.
1989-1992 kierownik drukarni TZR, następnie ZR Wielkopolska. 1992-2001 w USA. Od 1990 liczne prezentacje fotografii na wystawach i publikacje w książkach, m.in. wydanie albumowe: ''Dekada.
Czas Czas „Czas”, pismo społ.-polit. wydawane przez SW Oddział Poznań w Poznaniu 1984–1988.
nadziei i oporu. Poznań 1980-1989'' (2005), albumy autorskie: ''Poznań w drodze do wolności. Fotografie Jana Kołodziejskiego'' (2009), ''Solidarni z Rumunią, grudzień 1989 – styczeń 1990'' (2009), ''Poznańska opozycja demokratyczna 1981-1989 w obiektywie Jana Kołodziejskiego'' (2011). Od 2001 pracownik poznańskiego oddziału IPN.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
Barbara Fabiańska