Kozłowska-Nagórnikiewicz Jadwiga
Jadwiga Kozłowska-Nagórnikiewicz, ur. 1 XII 1923 w Nowym Dworze k. Grodna (obecnie Białoruś), zm. 8 I 1987 we Wrocławiu. Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny (1951).
1936-1939 uczennica Liceum im. Tadeusza Czackiego w Krzemieńcu. W IV 1940 wraz z rodziną skierowana do deportacji na Syberię, uciekła z matką i babcią z transportu, przedostała się przez granicę do Generalnego Gubernatorstwa, następnie uczennica konspiracyjnego liceum prowadzonego przez Tajną Organizację Nauczycielską (w 1944 matura); dla uniknięcia wywiezienia na roboty do Niemiec uczennica Szkoły Drogistów; sanitariuszka podczas Powstania Warszawskiego, trafiła do niewoli, przetrzymywana w obozach: Driesen Ferdamm w Drezdenku k. Krzyża Wielkopolskiego i Lichterfelde Süd k. Berlina. W VI 1945 wróciła do Polski; nauczycielka w Liceum dla Dorosłych we Wrocławiu, 1951-1965 pracownik naukowy w Katedrze Chemii Organicznej UWr, 1953-1965 nauczycielka chemii w Technikum Chemicznym; 1965-1979 zatrudniona w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej; od 1979 na emeryturze. Wielokrotnie szykanowana na UWr i w WSSE za odmowę wstąpienia do PZPR. 1956-1987 związana z wrocławskim KIK; od 1974 członek Chóru Katedry Wrocławskiej; od 1978 uczestniczka wykładów Uniwersytetu Latającego.
We IX 1980 współorganizatorka wrocławskiej Sekcji Emerytów i Rencistów „S”; kolporterka wydawnictw niezależnych.
Po 13 XII 1981 współpracowniczka RKS (odpowiedzialna za zbiórkę pieniędzy na działalność związkową oraz za kolportaż prasy); uczestniczka demonstracji i Mszy za Ojczyznę, organizatorka pomocy dla represjonowanych. XI 1983 – 1987 działaczka Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego.
Autorka prac naukowych z zakresu chemii organicznej.