Kozłowski Stefan
Stefan Kozłowski, ur. 27 V 1955 w Wiesbaden (RFN). Absolwent IX LO w Szczecinie (1979).
W Polsce od 1956. W XII 1970 uczestnik demonstracji i walk ulicznych. 1978-1979 tokarz w Zakładach Mechanicznych Polmo w Szczecinie. 1977-1978 uczestnik spotkań w szczecińskim Punkcie Konsultacyjno-Informacyjnym ROPCiO; od 1978 działacz Biura Interwencyjnego KSS KOR; w 1979 współautor i sygnatariusz Karty Praw Robotniczych, organizator spotkań z Janem Lityńskim, Stefanem Kisielewskim, Kazimierzem Wóycickim; 11 X 1979 współzałożyciel WZZ Pomorza Zachodniego (z Janem i Mirosławem Witkowskimi, Kazimierzem Doboszem, Tadeuszem Kociełowiczem, Danutą Grajek i Zdzisławem Podolskim), członek redakcji „Robotnika” (Warszawa), „Robotnika Szczecińskiego”, kolporter niezależnych wydawnictw, m.in: NOWej, „Krytyki” i „Głosu”, w środowisku pracowników Stoczni Remontowej Parnica, Zakładów Chemicznych Police, Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej oraz w środowisku akademickim. 1980-1983 bosman w Centralnym Ośrodku Szkoleniowym Żeglarstwa przy Polskim Związku Żeglarstwa w Trzebieży.
20-30 VIII 1980 uczestnik strajku w Stoczni Szczecińskiej im Adolfa Warskiego, doradca delegatów SR Parnica i WPKM do MKS.
W nocy 12/13 XII 1981 internowany w AŚ KW MO w Szczecinie, od 13 XII 1981 w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie, od 4 I 1982 w Wierzchowie: 13 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 pobity, także na tzw. ścieżce zdrowia; współwydawca pisma internowanych „Wierzchowo Nius” i druków okolicznościowych, w VI 1982 podczas pobytu na przepustce uciekł, do X 1982 w ukryciu, 3 XI 1982 zatrzymany, przewieziony do Ośr. Odosobnienia w Strzebielinku, 22 XI 1982 zwolniony. 1983-1984 współzałożyciel autor, redaktor, organizator działalności wydawniczej podziemnego miesięcznika „Obraz”; działacz w grupie skupionej wokół pisma oraz wokół Wojciecha Soińskiego i Michała Paziewskiego.
Od III 1984 na emigracji w RFN. Od 1985 organizator funduszy na sprzęt dla podziemnego wydawnictwa Przedświt w Warszawie i NZS w Szczecinie. 1986-1989 sekretarz redakcji miesięcznika „Archipelag” (wydawanego w Berlinie i rozprowadzanego po całym świecie), autor w prasie emigracyjnej i Radiu Wolna Europa. Od 1986 właściciel zakładu szkutniczego w Berlinie. 1990-1992 redaktor naczelny, następnie z-ca redaktora naczelnego w tygodniku ZR „S” Pomorza Zachodniego „Jedność”. Od 1994 ponownie w Berlinie; od 1996 prowadzi działalność usługowo-rzemieślniczą tamże.
Rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Szczecinie w ramach SOR krypt. Rogacz.